NLD ရဲ႔ ေရြးေကာက္ပြဲ သီခ်င္း

ခ်က္ခ်င္းလႊတ္ေပး ခြပ္ေဒါင္းေသြး

                                              ခ်က္ခ်င္းလႊတ္ေပး ခြပ္ေဒါင္းေသြး

                                           ေဒါင္းေတြ ေဒါင္းေတြ ျပည္ပေ၀

                                           ေအာ္သံေတြက ဆူညံေန

                                           ရဲရင့္ဆံုးျဖတ္ ေရႊခြပ္ေဒါင္း

                                           ေလွာင္အိမ္ထဲမွာ တည္ရွိေန

  

                                           ခြပ္ေဒါင္းမွန္ရင္ အေမွာင္မေၾကာက္

                                           ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေသြးက တည္ရွိေန

                                           ျပည္သူအတြက္ ခြပ္ေဒါင္းၾကီးမ်ား

                                           ေျခာက္ဆယ့္ငါးႏွစ္ ရင္ဆိုင္ေန

                                          ရုပ္ေသးအစိုးရ ေျပာသမွ်ကို မယံုနဲ႕ဦး

                                          ေအာက္ေျခလူလတ္ မြဲျပာၾကေန

                                          ယံုၾကည္ခ်က္ႏွင့္ ေလွာင္အိမ္ထဲမွာ

  

                                          ခြပ္ေဒါင္းေတြ မလႊတ္သ၍

                                          ဒီမိုကေရစီပန္းၾကီး မလန္းဆန္းႏိုင္

                                          တိုင္းျပည္မွာ အႏွစ္မရွိ

  

                                          အႏွစ္ရွိတဲ့လူသားေတြ ခ်က္ခ်င္းလႊတ္

                                           ျငိမ္းခ်မ္းသမႈျပဳၾကမယ့္ ခြပ္ေဒါင္းေတြ 

                                                 ေရႊဝါေရာင္နႏၵာစရိယ                                 12.12.2011

ထာ၀ရၿငိမ္းခ်မ္းေရးဆီသို႔ . .

စစ္ႏႇင့္ ၿငိမ္းခ်မ္းေရးသည္ ဒြန္တြဲေနေသာ အရာမ်ားျဖစ္သည္။ တည္ေနရာကား အတူတူပင္ျဖစ္၏။ သို႔ေသာ္ ဦးတည္ခ်က္ကားမတူ စစ္သည္မီးႏႇင့္ တူ၏။ ေလာင္ကြၽမ္း၏။ ပူေလာင္၏။ ဖ်က္ဆီးတတ္သည့္ လကၡဏာရႇိ၏။ စစ္၏ကိုယ္ထည္သည္ အတၲကိုအားေပးသည္။ အတၱ လြန္ကဲသူ မိမိအက်ဳိးစီးပြား ေရႇ႕တန္းတင္သူမ်ားသည္ စစ္ကိုဖန္တီးၾက၏။ စစ္ပြဲမ်ားဆင္ႏႊဲၾကသည္။ ၿငိမ္းခ်မ္းေရးသည္ စစ္ႏႇင့္ဆန္႔က်င္ဘက္ ဦးတည္ခ်က္တို႔ ေရႇ႕႐ႈ သည္။ သီတာေရစင္ႏႇင့္ တူ၏။ အျမဲတမ္း လံုျခံဳစိတ္ခ်မႈရႇိသျဖင့္ လူတုိင္းႏႇစ္သက္ျမတ္ႏိုးၿပီး ေတာင့္တေမွ်ာ္မႇန္းၾကသည္။ စစ္သည္ အနိ႒ာ႐ံု၊ ၿငိမ္းခ်မ္းေရးသည္ ကၠဳဌာ႐ံု၊ စစ္၏အနာဂတ္မႇာ ေမႇးမႇိန္မႈန္၀ါး၍ အက်ည္းတန္ ႐ုပ္ဆိုးသည္။ ၿငိမ္းခ်မ္းေရးအနာဂတ္မႇာ ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္အလင္းေရာင္ျဖင့္ ေတာက္ပလႇပလွ်က္ရႇိသည္။ အျပဳသေဘာ အဖ်က္သေဘာလကၡဏာ အသီးသီး ေဆာင္ပါသည္။  

တစ္ခုေသာ ညေနခင္းေက်ာင္းဆင္းခ်ိန္တြင္ တိုက္ပြဲ၌ က်ဆံုးသြားေသာ တပ္မေတာ္စစ္သည္ ေလးဦး၏  အသုဘအခမ္းအနားသို႔ လိုက္ပါပို႔ေဆာင္ရန္ မိမိတို႔၏ေက်ာင္းသား၊ ေက်ာင္းသူမ်ားကို ေက်ာင္းအုပ္ဆရာႀကီးက ညႊန္ၾကားပါသည္။ စစ္အခမ္းအနားျဖင့္ သၿဂိဳဟ္မည္ျဖစ္၍ တစ္ ႀကိမ္တစ္ခါမွ် ေတြ႕ဖူးျခင္းမရႇိပါ။ ထိုအခ်ိန္ မိမိတို႔ၿမိဳ႕မႇာ ဧရာ၀တီျမစ္၀ကြၽန္းေပၚတြင္တည္ရႇိၿပီး ေနရာအႏႇံ႔ လက္နက္ကိုင္တုိက္ပြဲမ်ား ျဖစ္ပြားေနသည္။ တပ္မေတာ္သားစစ္သည္ ေလးဦး၏ ႐ုပ္ေလာင္းကို ႏိုင္ငံေတာ္ အလံလႊမ္းျခံဳထားပါသည္။ေဘးတစ္ ဖက္တစ္ခ်က္တြင္ က်န္တပ္ခြဲတစ္စုမႇ စစ္သည္မ်ား စစ္၀တ္စံုအျပည့္အစံုျဖင့္ တန္းစီေနရာယူထားၾကသည္။ 

မိုးဦးကာလျဖစ္၍ မိုးေရစက္တို႔က တေဖ်ာက္ေဖ်ာက္ႏႇင့္ ပတ္၀န္းက်င္တစ္ခုလံုး ၿငိမ္သက္တိတ္ဆိတ္ေနသည္။ ေၾကကြဲဖြယ္ရာေကာင္းေသာ စစ္ခရာသံက ကြၽန္ေတာ္တို႔၏ ႏႇလံုးသား အတြင္းသို႔ ထိုးေဖာက္၀င္ေရာက္ လာသည္။ ေသနတ္ပစ္ေဖာက္အေလးျပဳ၍ တစ္ဆက္တည္းမႇာပင္ သင္သြားလိုရာသြားႏိုင္ၿပီဟူေသာ အမိန္႔ျပန္တမ္းကို ဖတ္ၾကားေနသည့္ စစ္သည္တပ္ၾကပ္ႀကီး၏ အသံမႇာ ဆို႔နင္ေၾကကြဲဖြယ္ရာျဖစ္သည္။ မိမိတို႔၏ ပါးျပင္ေပၚ၀ယ္ မဖိတ္မေခၚဘဲလွ်က္ ေရာက္ရႇိလာေသာ မ်က္ရည္စက္မ်ားသည္ ျပင္ပမိုးေရစက္တို႔ႏႇင့္အၿပိဳင္ စီးက်ေနပါသည္။

က်ဆံုးသြားသည့္ စစ္သည္တစ္ဦး၏ နာမည္မႇာ ကဗ်ာမဆန္လြယ္ကူ၍ ယေန႔တိုင္ မႇတ္မိေနသည္။ ရဲေဘာ္ ျပာေငြသင္သြားလိုရာ သြားႏိုင္ၿပီဟူေသာ အမိန္႔ျပန္တမ္းကို တစ္ဦးတည္းစိတ္ထဲတြင္ ေရရြတ္ေနမိသည္။
ေနာက္တစ္ေန႔မနက္ ေဆး႐ံုႀကီးရင္ခြဲ႐ံုေရႇ႕တြင္ရႇိေနေသာ တစ္ဖက္လက္နက္ကိုင္အဖြဲ႕အစည္းမႇ အေလာင္းမ်ားကို သြားေရာက္ၾကည့္ခဲ့သည္။ မ်က္ႏႇာတြင္ေသြးမရႇိ ျဖဴဖပ္ျဖဴေရာ္ ျဖစ္ေနသည္။ ေဆး႐ံုႀကီး၏ နံရံတြင္ ကပ္လွ်က္ေထာင္ထားသည့္ ဖ႐ိုဖရဲသနားမည့္သူမရႇိ အဖက္လုပ္ ဂ႐ုစိုက္သူမရႇိႏႇင့္ မၾကာမီအေဖာ္မဲ့စြာျဖင့္ သုသာန္တြင္ ေျမျမဳပ္သၿဂႋဳဟ္ခံရေပေတာ့မည္။

မိမိတို႔ကေလးမ်ားပီပီ မ်က္ရည္က်၊ ၀မ္းနည္းပူေဆြးခဲ့ၾကသည္။ က်ဆံုးသြားေသာ ႏႇစ္ဖက္လက္နက္ကိုင္ အဖြဲ႕အစည္းမ်ားမႇ မိဘေဆြမ်ဳိးသား မယားမ်ားဆိုလွ်င္ အတိုင္းအဆမရႇိ ပူေဆြးေသာက ေရာက္ရႇိေနမႇာ အေသအခ်ာပင္ျဖစ္သည္။ အၿငိဳးအ ေတး အေထာက္ရန္ၿငိဳးရန္စမရႇိ တစ္ေယာက္ႏႇင့္တစ္ေယာက္ တစ္ခါမွ်ပင္ ေတြ႕ျမင္ျခင္းမရႇိဘဲ သဲႀကီးမဲႀကီး မညႇာမတာ ရက္ရက္စက္စက္သတ္ ျဖတ္ေနၾကသည္မႇာ ရင္နင့္ဖြယ္ျဖစ္ သည္။ အေၾကာင္းတရားရႇိရေပမည္။ ဤသည္မႇာ ဘ၀တြင္ ပထမဆံုးအႀကိမ္ ၾကံဳေတြ႕ခဲ့ရေသာ ျပည္တြင္းစစ္ႀကီး ၏ မႏႇစ္ၿမိဳ႕ဖြယ္ရာ အနိ႒ာ႐ံုျမင္ကြင္းျဖစ္သည္။တစ္ခ်ိန္က ရန္ကုန္ၿမိဳ႕လယ္ ႐ုပ္ရႇင္႐ံုတစ္႐ံု၌ ျပသခဲ့ေသာ ဂ်ပန္သတင္းေထာက္တစ္ဦး၏ ကိုယ္တိုင္ကိုယ္က် ဗီယက္နမ္စစ္ေျမျပင္သုိ႔ သြားေရာက္ၿပီး သတင္းမႇတ္တမ္းမ်ား႐ိုက္ကူး၍ စုစည္းတင္ျပထားေသာ (Blood, Tear and grave)ေသြးမ်က္ရည္သခ်ဳႋင္းဟူေသာ စစ္သတင္း မႇတ္တမ္း႐ုပ္ရႇင္ကားကို ၾကည့္႐ႈခဲ့ပါသည္။

ဗီယက္နမ္ လူမ်ဳိးတို႔၏ ႐ိုးရာ ထံုးစံအတိုင္း ဘဲဥအေမႊးတုိင္ စားေသာက္ဖြယ္ရာမ်ားႏႇင့္အတူ မိမိတို႔၏ ေသဆံုးသြားေသာ လင္ေယာက်္ားမ်ား၊ သားေတာ္ေမာင္မ်ား ျမႇဳပ္ႏႇံထားေသာ ေျမကမူမ်ားေပၚတြင္ သြားေရာက္ဆုေတာင္း ငိုေႂကြးေနၾကေသာ မုဆိုးမမ်ား၊ မိဘညီအစ္ကို ေမာင္ႏႇမမ်ားႏႇင့္ ဗိယက္ေကာင္ဟု ယူဆရေသာသူမ်ားကို လူျမင္ကြင္းတြင္ ပစ္သတ္ သုတ္သင္ေနပံုမ်ား၊ ေမႇာင္ခိုေစ်းကြက္ႀကီးအတြင္း အေရာင္းအ၀ယ္ ျပဳလုပ္ေနပံုမ်ား၊ ည ကလပ္မ်ားတြင္ ေပ်ာ္ပါးစားေသာက္ေနေသာ ေၾကးရတတ္ လူရည္လည္ လူတန္းစားပ်က္မ်ားစသည့္ ႐ႈေထာင့္ အသီးသီးမႇ စစ္၏အနိ႒ာ႐ံုမ်ားကို တင္ျပသြားသည္မႇာ အသြင္အျပင္အားျဖင့္ မတူညီေသာ္လည္း အႏႇစ္သာရအားျဖင့္ မိမိတို႔တုိင္းျပည္တြင္ ျဖစ္ပြားေနေသာ ျပည္တြင္းစစ္ႀကီးကဲ့သို႔ ေသြးမ်က္ရည္သခ်ဳႋင္းတို႔သည္ထပ္တူ လွ်က္ရႇိပါသည္။

ၿငိမ္းခ်မ္းေရး၏ အစြန္းတစ္ဖက္ျဖစ္ေသာ စစ္၊ စစ္ပြဲ၊ စစ္အတတ္ပညာ၊ စစ္၀ါဒ၊ စစ္၀ါဒီ၊ စစ္အုပ္ခ်ဳပ္ ေရးစသည့္ စစ္ႏႇင့္ပတ္သက္ေသာ စကားလံုးတို႔သည္ ေန႔စဥ္ၾကားသိေနရေသာ စစ္ေရးေ၀ါဟာရမ်ားျဖစ္သည္။ စစ္၊ စစ္ပြဲဟူေသည္ ပဋိပကၡ ျပႆနာတစ္ရပ္ကို အၾကမ္းဖက္ လက္နက္စြဲကိုင္၍ ေျဖရႇင္းသည့္နည္းျဖစ္သည္။ က်ဴးေက်ာ္စစ္၊ ခုခံစစ္၊ တရားေသာစစ္၊ မတရားေသာစစ္ ဟူ၍ ခြဲျခားသတ္မႇတ္ထားသည္။ ထိုးစစ္ခံစစ္၊ တန္ျပန္တိုက္စစ္၊ ခံစစ္ရႇင္၊ လွ်ပ္တျပက္ ထုိးစစ္၊ ေျပာက္က်ားစစ္ဆိုသည္တို့မႇာ ေသနဂၤဗ်ဴ ဟာ စစ္အတတ္ပညာမ်ားျဖစ္သည္။

ၿငိမ္းခ်မ္းေရးမပါရႇိေသာ တုိင္းျပည္ဖြံ႔ၿဖိဳးတိုးတက္ေရး လုပ္ေဆာင္မႈမ်ားသည္ တက္မပါေသာ ေလႇကိုလက္ျဖင့္ယက္ေနျခင္းသာ ျဖစ္ေပလိမ့္မည္။ မည္သို႔ပင္ျဖစ္ေစ မႇန္ကန္ေသာ ထင္သာျမင္သာ႐ိုးသားျဖဴစင္သည့္ ေျပာင္းလဲမႈမ်ားသည္သာ လက္ေတြ႔ၿငိမ္းခ်မ္းေရးလုပ္ငန္းစဥ္မ်ားကို အေကာင္အထည္ေပၚေအာင္ ေဖာ္ေဆာင္ေပးႏုိင္မည္ျဖစ္သည္  . . .

မိမိတို႔နားရည္၀ေနေသာ ျမင္းစီး၊ ဆင္စီး၊ ဓားခုတ္၊ လႇံထိုး အ႒ာရသ တစ္ဆယ့္ရႇစ္ရပ္မႇာ စစ္ပညာ၏ အစိတ္အပိုင္းမ်ားျဖစ္သည္။ စစ္ပညာသည္ မိမိကိုယ္ကိုခုခံကာကြယ္ရန္အတြက္ သင္ၾကားတတ္ေျမာက္အပ္ေသာ အတတ္ပညာျဖစ္သည္။  စစ္ပညာအတတ္ကို ကြၽမ္းက်င္သင္ၾကားတတ္ေသာသူမ်ား၊ စုစည္းဖြဲ႕စည္းထားသည့္ အဖြဲ႕အစည္းတစ္ရပ္ကို စစ္တပ္ဟူ၍ ေခၚဆိုသည့္အျပင္ (Profession) အဖြဲ႕အစည္းတစ္ခုလည္း ျဖစ္သည္။ ဆရာ၀န္သည္ မိမိကြၽမ္းက်င္သည့္ ေဆးပညာျဖင့္ အသက္ေမြး၀မ္းေက်ာင္းျပဳသကဲ့သို႔ စစ္အတတ္ပညာကြၽမ္းက်င္သူမ်ားကလည္း မိမိတတ္ကြၽမ္းသည့္ စစ္ပညာမ်ားျဖင့္ အသက္ေမြး၀မ္းေက်ာင္းျပဳေနၾကသူမ်ား ျဖစ္ၾက သည္။ စစ္ ပညာ၏ အေျခခံသဘာ၀မ်ားမႇာ က်ဴးေက်ာ္ေစာ္ကား ညႇဥ္းပန္းႏႇိပ္စက္ရန္မဟုတ္ဘဲ ခုခံကာကြယ္ေရး သေဘာသက္သက္သာ ျဖစ္သည္။အစဥ္အျမဲ သတိရႇိရႇိ ကာကြယ္ႏိုင္ရန္အတြက္ အျမဲတမ္း ကာကြယ္ေရး တပ္မေတာ္မ်ား (Regular Army)ဖြဲ႕စည္း ထားရႇိပါသည္။ သို႔ရာတြင္ တကယ္လက္ေတြ႕ စစ္ပြဲႀကီးမ်ားတြင္ အေရးပါေသာ ျပည္သူမ်ားက အရန္တပ္မေတာ္ (Volun Teer) အေပ်ာ္တမ္းတပ္သားမ်ားအျဖစ္ ပါ၀င္ဆင္ႏႊဲ ပါသည္။ လက္နက္ရိကၡာ ေထာက္ပံ့ေပးေနေသာ ျပည္သူမ်ား၏ အသက္စည္းစိမ္တို႔ကို ေစာင့္ေရႇာက္ကာကြယ္ရန္ ရည္ ရြယ္ဖဲြ႕စည္ျခင္း ျဖစ္သည္။

လက္နက္ကိုင္ေဆာင္ထားေသာ အဖြဲ႕အစည္းး ျဖစ္၍ အမိန္႔ေပးစနစ္ျဖင့္ စည္းကမ္းတက် အုပ္ခ်ဳပ္စီမံရသည့္အျပင္ စစ္တပ္၏ အေျခခံအခ်က္မႇာ အမိန္႔ကို နာခံျခင္းျဖစ္သည္။ ျပည္သူမ်ား၏ အမိန္႔ကို ဦးတည္ထမ္းရြက္ရမည္ျဖစ္ပါသည္။ သို႔မႇသာ (Professional) ပီသေသာ တပ္မေတာ္ႀကီးတစ္ရပ္ ျဖစ္လာေပမည္။ ႏိုင္ငံေတာ္ကို ကာကြယ္ရန္ဆိုသည္မႇာ လူတစ္စုကို ကာကြယ္ရန္အတြက္ အာဏာရႇင္မ်ားသံုးစြဲခဲ့ေသာ စကားလံုးျဖစ္သည္။ အမႇန္စင္စစ္ျပည္သူ၏ အသက္စည္းစိမ္မ်ားႏႇင့္ သတ္မႇတ္ထားေသာ ႏိုင္ငံ၏ နယ္နိမိတ္ကို ကာကြယ္ေစာင့္ေရႇာက္ျခင္းသာ ျဖစ္သည္။

တစ္ဆက္တည္း စစ္၀ါဒီ၊ စစ္၀ါဒ၊စစ္အုပ္ခ်ဳပ္ေရးႏႇင့္ ပတ္သက္၍ ပထမကမၻာစစ္ႏႇင့္ ဒုတိယကမၻာစစ္ႀကီးတို႔သည္ စစ္၀ါဒကို အေကာင္အထည္ေဖာ္သည့္ စစ္၀ါဒီမ်ားကို ကမာၻျပည္သူမ်ားက စည္းလံုးညီညြတ္စြာ ခုခံ တုိက္ခိုက္ခဲ့သည့္ စစ္ပြဲႀကီးမ်ားသာ ျဖစ္သည္။ ကာကြယ္ေရး တပ္မေတာ္ႀကီးတစ္ခုလံုးကို မိမိတစ္ဦးတည္းလက္၀ယ္ ႀကီးအုပ္သိမ္းပိုက္၍ ခံုသမာဓိလူႀကီးမင္း ကယ္တင္ရႇင္မ်ားသဖြယ္ တုိင္းျပည္ကို အမိန္႔ေပးစနစ္ျဖင့္ တရားဥပေဒကင္းမဲ့စြာ အုပ္ခ်ဳပ္ေသာ စနစ္ကို စစ္၀ါဒဟူ၍ ေခၚႏိုင္ပါသည္။  တစ္ပါတီအာဏာရႇင္ႏိုင္ငံမ်ားတြင္ ပါတီသာအမိ၊ ပါတီသာအဖ စစ္တပ္ ပံုစံအတုိင္းအဖြဲ႕ထားၿပီး အမိန့္ေပးစ နစ္တစ္နည္းအားျဖင့္ ဗဟိုဦးစီးခ်ဳပ္ ကိုင္မႈျဖင့္ အုပ္ခ်ဳပ္ေနေသာ စနစ္ျဖစ္ သည္။ စစ္ေအးကာလတစ္ေလ်ာက္ လံုးတြင္ မဖြံ႕ၿဖိဳးေသးေသာ ႏုိင္ငံငယ္ အမ်ားအျပားတြင္ (Army's coup) စစ္အာဏာသိမ္းပြဲမ်ား ျဖစ္ေပၚခဲ့သည္။ စစ္အာဏာသိမ္းၿပီးေသာ ႏိုင္ငံမ်ားတြင္ အေမႇာင္ေခတ္သို႔ ေရာက္ရႇိသြားၿပီး ဆင္းရဲမြဲေတမႈမ်ား ညႇဥ္းပန္းႏႇိပ္စက္မႈမ်ား၊ အနိ႒ာ႐ံုမ်ားျဖင့္ ျပည့္လွ်ံေနၾကသည္။ 

ျပည္တြင္းစစ္(Civil war)ကို အထူးေဖာ္ျပေရးသားလိုပါသည္။ ကြၽန္ေတာ္တို႔ႏိုင္ငံတြင္ ျပည္တြင္းစစ္ႀကီးမႇာ နာတာရႇည္ လူမမာႀကီးျဖစ္ေနသည္။ လြတ္လပ္ေရးရၿပီးသည္မႇ ယေန႔အထိ အဆက္မျပတ္ ျဖစ္လွ်က္ရႇိသည္။ အိမ္နီးခ်င္း အာဆီယံႏိုင္ငံမ်ားတြင္ ဆန္႔က်င္ဘက္ လက္နက္ကိုင္အဖြဲ႕အစည္းမ်ား မရႇိသေလာက္ျဖစ္ေန၍ တုိင္းျပည္ဖြံ႕ၿဖိဳးေရးကို အားသြန္ခြန္စိုက္ ေဆာင္ရြက္လွ်က္ရႇိ ၾကသည္။ မိမိတို႔သမိုင္းတြင္ ရႇည္ၾကာစြာျဖစ္ပြားခဲ့ေသာ ပဲခူး-ဟံသာ၀တီႏႇစ္ ေလးဆယ္စစ္ပြဲႏႇင့္အျခား ပေဒသရာဇ္မင္းမ်ားအခ်င္းခ်င္း နယ္ေျမလု အင္အားၿပိဳင္စစ္ပြဲမ်ားကို ေလ့လာႏိုင္ပါသည္။ လက္နက္ႏိုင္ငံေတာ္ႀကီးေတြ တည္ေဆာက္ခဲ့ၾကသည္။ ေနာက္တက္သည့္ အရည္အခ်င္းညံ့ဖ်င္းေသာ မင္းလက္ထက္တြင္ အင္အားခ်ည့္နဲ႔၍ လက္နက္ႏုိင္ငံေတာ္ႀကီးမ်ား ၿပိဳကြဲခဲ့ၾကသည္။ လက္နက္ျဖင့္ ႏုိင္ငံေတာ္ေရရႇည္ၿငိမ္းခ်မ္းမႈကို ထိန္းသိမ္းရန္ မလြယ္ကူေၾကာင္း ေလ့လာႏုိင္သည္။ လက္နက္သည္ စစ္ပြဲ၏ လိုအပ္ေသာ အစိတ္အပိုင္းတစ္ရပ္သာ ျဖစ္ပါသည္။

ယေန႔အခ်ိန္အခါတြင္ ေတာ္လႇန္ေရးပါတီမ်ား၏ လက္နက္ကိုင္ တိုက္ပြဲမ်ားမႇာ ေမႇးမႇိန္ေပ်ာက္ကြယ္ခဲ့ေသာ္လည္း လူမ်ဳိးစုလက္နက္ကိုင္ ပဋိပကၡမႇာ ဆက္လက္ျဖစ္ပြား က်န္ရႇိေနပါသည္။ အဓိကလိုအပ္ေနေသာ အခ်က္ႏႇစ္ရပ္ေၾကာင့္ ျဖစ္ႏိုင္ဖြယ္ရႇိသည္။ တစ္ဦးႏႇင့္တစ္ဦး ယံုၾကည္မႈအားနည္းျခင္းႏႇင့္ အေၾကာက္တရားမ်ား လႊမ္းမိုးေနျခင္းျဖစ္ေၾကာင္း ေတြ႕ရႇိရသည္။ တုိင္းရင္းသား လူမ်ဳိးစုမ်ားအပါအ၀င္ ျပည္ေထာင္စုႀကီးတစ္ခုလံုး အတြက္ အကာအကြယ္ေပးထားေသာ တရားဥပေဒႀကီးစိုးသည့္ အုပ္ခ်ဳပ္ေရးမ႑ိဳင္စနစ္တစ္ရပ္ကို မျဖစ္မေန ၀ိုင္း၀န္းႀကိဳးပမ္း အေကာင္အထည္ေဖာ္ လုပ္ေဆာင္ရမည္ျဖစ္သည္။ သို႔မႇသာ တစ္ဦးႏႇင့္တစ္ဦး အျပန္အလႇန္ ယံုၾကည္မႈမ်ားျဖင့္ သံသယကင္းစြာ ဆက္ဆံႏိုင္လိမ့္မည္။ စစ္တပ္(သို႔) လက္နက္ကိုင္ အဖြဲ႕အစည္းတစ္ရပ္သည္ နယ္ေျမတစ္ခုကို (Occupy) သိမ္းပိုက္ၿပီးေနာက္ အ ေျခအေနအရ ျပန္လည္ဆုတ္ခြာရမည္ဆိုလွ်င္ စစ္ေ၀ါဟာရအရ အက်အဆံုး၊ အဆံုးအ႐ံႈးနည္းပါးစြာျဖင့္ (Successfully Retreat) ေအာင္ျမင္စြာ ဆုတ္ခြာျခင္းျဖစ္သည္။ သာဓကအေနျဖင့္ ဂ်ပန္ထိုးစစ္ေၾကာင့္ အဂၤလိပ္တပ္မ်ား ျမန္မာျပည္မႇ အင္းဖားအထိ ဆုတ္ခြာမႈ၊ မဟာမိတ္တပ္မ်ား ၏ ကမၻာေက်ာ္ဒန္တပ္ဆုတ္ခြာမႈႀကီးမ်ား ျဖစ္သည္။ 

စစ္ေသနဗ်ဴဟာရ ေအာင္ျမင္စြာသိမ္းပိုက္ေရးထက္ ေအာင္ျမင္စြာဆုတ္ခြာျခင္းသည္ ပိုမိုႏူးညံ့သိမ္ေမြ႕ခက္ခဲ၍ ေသနဂၤဗ်ဴဟာေျမာက္ပါသည္။ ႏုိင္ငံေရးအႏႇစ္သာရ မေဆာင္ေသာ ယာယီၿငိမ္းခ်မ္းေရးသည္ အခ်ိန္အခါမေရြး ျပင္းထန္စြာ ထပ္မံေပါက္ကြဲႏိုင္ပါသည္။ ဘုရင္မင္းေခါင္ႏႇင့္ ရာဇဓရာဇ္မင္းႏႇစ္ပါးတို႔၏ ႏႇစ္ေလးဆယ္ၾကာစစ္ပြဲသည္ မိုးတြင္းအခါ စပါးစိုက္ရိကၡာစု မိုးကုန္ပြင့္လင္း ေႏြဦးရာသီတြင္ ျပန္လည္တုိက္ခိုက္သျဖင့္ ၿငိမ္းခ်မ္းမႈမရဘဲ စစ္ပြဲမ်ားအား ဆက္လက္ျဖစ္ပြားေစပါသည္။ ျမန္မာ့႐ိုးရာလက္ေ၀ႇ႔ပြဲမ်ားတြင္ အနားယူ၊ အနားေတာင္းၿပီးေနာက္ သက္လံုေကာင္းေကာင္းျဖင့္ ဆက္လက္ယႇဥ္ၿပိဳင္ေနသကဲ့သို႔ ျဖစ္သည္။ ဖဆပလႏႇင့္ မဆလေခတ္မ်ားတြင္ ေတြ႔ဆံုေဆြးေႏြးခဲ့ေသာ ျပည္တြင္းၿငိမ္းခ်မ္းေရး ေဆြးေႏြးမႈမ်ားတြင္ တစ္ဖက္ႏႇင့္ တစ္ဖက္စြပ္စြဲမႈမ်ား၊ ျငင္းခံုမႈမ်ား တစ္ဖက္သတ္တင္ျပမႈမ်ားျဖင့္ ယံု ၾကည္မႈကင္းမဲ့စြာ အဆံုးသတ္ခဲ့ပါသည္။

အျခားတစ္ဖက္တြင္ မိမိတို႔ေပၚ လႊမ္းျခံဳထားေသာ အေၾကာက္တရားမ်ားကို ရဲ၀ံ့စြာေျဖရႇင္းသင့္သည္။ မိမိေခတၱသိမ္းယူထားေသာ လုပ္ပိုင္ခြင့္အာဏာကို လက္လႊတ္ဆံုး႐ံႈးရမည္ကို စိုးရိမ္ထိတ္လန္႔ေနစရာမလိုဘဲ ျပည္သူထံသို႔ အျပည့္အ၀ ျပန္လည္ေပးအပ္ျခင္းသည္ တရား နည္းလမ္းအက်ဆံုး လက္ေတြ႔လုပ္ရပ္ပင္ျဖစ္သည္။ ထိုအေၾကာက္တရား ႏႇစ္ခုၾကားတြင္ မိမိတို႔ လိုလားေတာင့္တေနေသာ ထာ၀ရၿငိမ္းခ်မ္းေရးမႇာ ေမႇးမႇိန္ေပ်ာက္ကြယ္ေနလွ်က္ရႇိသည္။

ျပည္တြင္းစစ္ႀကီးအတြင္း အသက္စည္းစိမ္ အိုးအိမ္ေပါင္းမ်ားစြာ ဆံုး႐ံႈးမႈမ်ားျဖင့္ ေပးဆပ္ခဲ့ရၿပီးျဖစ္သည္။ သည့္ထက္ပို၍ဆိုးသည္မႇာ အက်င့္စ႐ိုက္၊ သိကၡာ၊ စာရိတၱ၊ စာနာမႈဟူေသာ စိတ္ဓာတ္ေရးရာမ်ား ပ်က္ျပား ခဲ့ရျခင္းႏႇင့္အတူ အစားထိုး၍မရႏိုင္ေသာ ခါးသီးသည့္ ရင္နင့္ဖြယ္ရာစိတ္ဒဏ္ရာ ဒဏ္ခ်က္မ်ားသည္ တန္ဖိုးျဖတ္၍မရေသာ ႀကီးမားသည့္ ဆံုး႐ံႈးမႈႀကီးတစ္ရပ္ျဖစ္သည္။ ျပည္နာမႇေငြရႇာေကာင္းသူမ်ား၊ ဇာတ္ပ်က္ လူတန္းစားမ်ား၊ ကပ္ပါးေကာင္မ်ား၊ ငေတမာလွ်င္ ၿပီးေရာဟူေသာသူမ်ား အက်င့္ ပ်က္၀န္ထမ္းမ်ား ေပၚေပါက္လာၿပီး ထိုသူတို႔၏ ေအာက္တန္းက်ေသာ စိတ္ဓာတ္ႏႇင့္လုပ္ရပ္မ်ားေၾကာင့္ အဂတိလုိက္စားမႈ၊ ဆင္းရဲမြဲေတမႈ၊ အသိတရားေခါင္းပါးမႈ အစရႇိေသာ ေဘးထြက္ဆိုးက်ဳိးမ်ား ျဖစ္ေပၚေစခဲ့သည္။

ထာ၀ရၿငိမ္းခ်မ္းေရးအတြက္ အားနည္းေနေသာ၊ ျပင္ဆင္ျဖည့္စြက္ရန္လိုေသာ၊ အဟန္႔အတားျဖစ္ေသာ၊ အခ်ိန္အခါႏႇင့္ မကိုက္ညီေသာ၊  အုပ္ခ်ဳပ္ေရး၊ တရားစီရင္ေရး၊ ဥပေဒျပဳေရးဆိုင္ရာ အသီးသီးတြင္ ယံုၾကည္မႈရႇိရႇိ၊ အေၾကာင္းတရားကင္းကင္းျဖင့္ မႇန္ကန္ေသာ နည္းလမ္းမ်ား ခ်မႇတ္အေကာင္အထည္ေဖာ္ရန္ အခ်ိန္က်ေရာက္ေနၿပီ ျဖစ္သည္။ ႏူးညံ့သိမ္ေမြ႕ေပ်ာ့ေပ်ာင္းေသာ ဒီမိုကေရစီေျပာင္းလဲေရးအစပိုင္း၌ တာ၀န္ရႇိသူမ်ားအပါအ၀င္ ၿငိမ္းခ်မ္းေရး ဒီမိုကေရစီအင္အားစုမ်ားအတြက္ သတိႀကီးစြာျဖင့္ ထိလြယ္ရႇလြယ္ အမႇားလံုး၀မခံေသာ အေျခအေနတစ္ရပ္ျဖစ္သည့္အျပင္ လက္လြတ္မခံႏိုင္ေသာ အခြင့္အေရးတစ္ရပ္လည္း ျဖစ္သည္။ လာျခင္း ေကာင္းေသာအစျဖစ္လွ်င္ အဆံုးသတ္မႈလည္း အျပဳသေဘာေဆာင္သည့္ဘက္သို႔ ဦးတည္ရာဖြယ္ရႇိသည္။ ၁၉၉၀ ျပည့္ႏႇစ္ ေရြးေကာက္ပြဲရလဒ္၏ အမႇန္တရားႏႇင့္ ၂၀၁၀ ျပည့္ႏႇစ္ ေရြးေကာက္ပြဲရလဒ္အရိႇ တရားမ်ား ေပါင္းစပ္ညႇိႏိႈင္းမႈ တူညီ ေသာဘံုရပ္တည္ခ်က္မ်ားျဖင့္ တိုင္း ျပည္ဖြံ႕ၿဖိဳးတိုးတက္ၿငိမ္းခ်မ္းေရးတို့ လုပ္ေဆာင္ေအာင္ျမင္ျခင္းသည္သာ လ်င္ အေျခခံအက်ဆံုးလုပ္ငန္းစဥ္ ျဖစ္သည္။ မတူတာ ေခတၲဖယ္ထား ၍ တူညီတာေတြ ပူးေပါင္းလုပ္ေဆာင္ျခင္း ျဖစ္သည္။ 

တုိင္းျပည္ တည္ေဆာက္ေရးႏႇင့္ ကာကြယ္ေရးတာ၀န္ ၀တၱရားမ်ားတြင္ တပ္မေတာ္သည္ အမႇန္တကယ္ လိုအပ္မည္ျဖစ္ေသာ္လည္း ၿငိမ္းခ်မ္းေရး၏ တစ္ဖက္စြန္းျဖစ္ေသာ စစ္၀ါဒီ၊ စစ္၀ါဒ စစ္အုပ္ခ်ဳပ္ေရးတို႔ကား မိမိတို႔ႏႇလံုးသားမႇ အမႇန္တကယ္ဖယ္ရႇားရမည့္ အရာမ်ားျဖစ္သည္။ မ်ဳိးဆက္သစ္ စစ္ေခါင္းေဆာင္မ်ားသည္ တပ္မေတာ္၏ ဂုဏ္သိကၡာကို ျပန္လည္ျမႇင့္တင္ေပးမည့္ သူမ်ား၊ အသစ္တစ္ဖန္ ျပန္လည္ေမြးဖြားသူ ေပးမည့္ သူမ်ားဟု ယံုၾကည္ပါသည္။ ျပည္တြင္းစစ္ႀကီးမႇေပးခဲ့ေသာ အေမြဆိုးမ်ား၊ ျပႆနာမ်ား၊ အခက္အခဲမ်ားကို ေျဖရႇင္းရာတြင္ ၿငိမ္းခ်မ္းေရးသည္ ပထမ၊ ၿငိမ္းခ်မ္းေရးသည္ ဒုတိယ၊ ၿငိမ္းခ်မ္းေရးသည္ တတိယဟူ၍ ခံယူေျဖရႇင္းသင့္ပါသည္။ ၿငိမ္းခ်မ္းေရးမပါရႇိေသာ တုိင္းျပည္ဖြံ႕ၿဖိဳးတိုးတက္ေရးလုပ္ေဆာင္မႈမ်ားသည္ တက္မပါေသာ ေလႇကို လက္ျဖင့္ ယက္ေနျခင္းသာ ျဖစ္ေပလိမ့္မည္။ မည္သို့ပင္ျဖစ္ေစ မႇန္ကန္ေသာ ထင္ သာျမင္သာ႐ိုးသားျဖဴစင္သည့္ေျပာင္း လဲမႈမ်ားသည္သာ လက္ေတြ႕ၿငိမ္း ခ်မ္းေရးလုပ္ငန္းစဥ္မ်ားကိုအေကာင္ အထည္ေပၚေအာင္ ေဖာ္ေဆာင္ေပး ႏုိင္မည္ျဖစ္သည္။ စိတ္ရႇည္မႈ၊ သ ေဘာထားႀကီးမႈ၊ ခြင့္လႊတ္စာနာမႈ၊ အျပန္အလႇန္ လုိက္ေလ်ာမႈအခ်က္မ်ားသည္ ၿငိမ္းခ်မ္းေရးလုပ္ငန္းစဥ္တြင္ ပါ၀င္ရမည့္ လက္ေတြ႕အေျခခံ အခ်က္မ်ားျဖစ္သည္။ အျပဳတ္တိုက္ေရး အျမစ္ျပတ္ေခ်မႈန္းေရးတို႔သည္ လက္နက္ျဖင့္ေျဖရႇင္းေသာ ယာယီ ၿငိမ္းခ်မ္းေရးသာ ေဆာင္ရြက္ႏိုင္ၿပီး တကယ္လက္ေတြ႕တြင္မူ စိတ္ဓာတ္ ဒဏ္ရာဒဏ္ခ်က္မ်ားျဖင့္ ျပည့္ႏႇက္ေနေသာ ၿငိမ္းခ်မ္းေရး အတုအေယာင္မ်ားသာ ျဖစ္ေပလိမ့္မည္။ အာဖရိက ျပည္တြင္းစစ္ပြဲမ်ားတြင္ အမ်ားအားျဖင့္ အင္အားႀကီးေသာ လူမ်ဳိးစုမ်ားသည္ အင္အားနည္းေသာ လူမ်ဳိးစုမ်ားကို အစုလိုက္အျပံဳလိုက္ သတ္ျဖတ္ေနေသာ လူမ်ဳိးတံုး စစ္ပြဲႀကီးမ်ားျဖစ္သည္။ စိတ္ဒဏ္ရာ ဒဏ္ခ်က္ဟု ေခၚဆိုႏိုင္ေသာ အမုန္း၊ ရန္ၿငိဳး၊ အာဃာတ၊ အျပန္အလႇန္ လက္စားေခ် တံု႔ျပန္မႈမ်ားျဖင့္ စဥ္ဆက္မျပတ္သတ္ျဖတ္ေနေသာ လူမ်ဳိးစုမ်ဳိးတံုးေရး စစ္ပြဲႀကီးမ်ားျဖစ္၍ ၿငိမ္းခ်မ္းေရးအစစ္အမႇန္ႏႇင့္ အလႇမ္းေ၀းလွ်က္ရႇိသည္။ သံေ၀ဂယူစရာ ထိတ္လန္႔စရာျဖစ္သည္။

ဂြစာ စာေရးဆရာႀကီးဟု ထင္ရႇားသည့္ ဘားနတ္ေရႇာ့တ္၏ (Man and Arm) လူႏႇင့္လက္နက္ ျပဇာတ္ကို ဆရာဗန္ေမာ္တင္ေအာင္သည္ ဗိုလ္ႀကီးေခ်ာကလက္အမည္ျဖင့္ ျမန္မာျပန္ဆိုေရးသားခဲ့သည္။ ထုိျပဇာတ္၌ က်ည္ဆန္မ်ားသည္ စားသံုး၍မရေသာ အရာမ်ားျဖစ္ေၾကာင္း၊ ၿငိမ္းခ်မ္းေရးကာလတြင္ မည္သို႔မွ် အသံုးမ၀င္ေၾကာင္း၊ ဘ၀ရႇင္သန္မႈအတြက္ က်ည္ဆန္မ်ားထက္ ေခ်ာကလက္မ်ားက ပိုမိုအသံုး၀င္ေၾကာင္း ေျပာင္ေလႇာင္ ေရးသားထားသည္။ မိမိတို႔ဘ၀ ရႇင္သန္ေရးအတြက္ ေခ်ာကလက္ကဲ့သို႔ စားသံုးကုန္၊ လူသံုး ကုန္မ်ားကို အာ႐ံုစိုက္ဂ႐ုျပဳျခင္းသာ အာမခံခ်က္ေပးမည့္ အရာျဖစ္သည္။

- ရဲေဘာ္ျပာေငြ သင္သြားလိုရာသြားႏိုင္ၿပီဟူေသာ အမိန္႔ျပန္တမ္းမ်ား၊
- ေသြးမ်က္ရည္ သခ်ဳႋင္းဖံုးလႊမ္းေနေသာ အနိ႒ာ႐ံုမ်ား၊
- ရင္၀တည့္တည့္သို႔ ေရာက္လာမည့္ က်ည္ဆန္မ်ား၊
- ခါးသည္းေသာ စိတ္ဓာတ္ရာဒဏ္ခ်က္ ပံုရိပ္ဆိုးမ်ား အစရႇိသည့္ ျပည္တြင္းစစ္ႀကီး၏ ရင္နင့္ဖြယ္ရာ အေမႇာင္ညမ်ားကို ေက်ာ္ျဖတ္၍ ဆန္႔က်င္ဘက္ဦးတည္ရာျဖစ္ေသာ စိတ္သစ္ခြန္အားသစ္ကို ေပၚေအာင္ အေကာင္အထည္ေပးမည့္ အနာဂတ္ထာ၀ရ ၿငိမ္းခ်မ္းေရးေရာင္ ျခည္ကို ေမွ်ာ္လင့္ေတာင့္တ လက္ကမ္းႀကိဳဆိုလွ်က္ရႇိပါသည္။

Written by ဦးေဇာ္ (ေအာင္ဆန္း)

Sunday, 20 November 2011 15:54(http://news-eleven.com/)ကူးယူထားပါသည္

အလြမ္းလြယ္အိတ္၏ ၇၈

မုိးမုိးႏွင္း
ႏုိ၀င္ဘာ ၁၈၊ ၂၀၁၁

ႏို၀င္ဘာ ၀င္ကတည္းက ဘာရယ္မသိ။ သူရဲ႕လြယ္အိတ္ကေလးကို တတမ္းတတ ျဖစ္ေနခဲ႔သည္။

ျမန္မာျပည္အေရး စာမ်က္ႏွာခပ္သစ္သစ္မ်ားအေပၚေရာက္ရွိလာစဥ္ ေရာင္ျခည္တေမွ်ာ္ေမွ်ာ္ႏွင္႔ လြယ္အိတ္ကေလးမ်ားမ်ဳိးစုံ ဓာတ္ပုံအစုံ စုံတြင္ အင္တာနက္မွတဆင့္ေတြ႕ရွိလာရ၍ ျဖစ္မည္ထင္သည္။ ေၾသာ္ လြယ္အိတ္လူသားမ်ားပါတကား။ စိတ္ေကာင္းေစတနာေကာင္းမ်ားျဖင္႔ အနစ္နာခံမႈသရဖူေဆာင္းႏိုင္သည့္လြယ္အိတ္လြယ္ “တုိ႔ျမန္မာမ်ား” ပါတကား။ သူ၏စာေပ၊ ႏိုင္ငံေရး၊ ၿငိမ္းခ်မ္းေရး၊ ပညာေရး ရဲေဘာ္ရဲ ဘက္မ်ားပင္ ျဖစ္တန္ရာသည္။

သူကေတာ့ျဖင့္ ေဆးလိပ္၊ မ်က္မွန္၊ ပိုက္ဆံ၊ မီးျခစ္ပါတဲ့။ ေဆးလိပ္က မခ်ိတင္ကဲ ထိပ္ဆုံးကအေရးပါေနခဲ႔သည္။ ဒါေလးေတာ့မျဖဳတ္ လိုက္ပါနဲ႔သမီးရယ္.. တဲ့။ အေဖက ကဗ်ာဆရာပါတဲ့။

ထိုထိုႏွီႏွီ လြယ္အိတ္ကေလးသာ အသက္ရွိေနခဲ႔ပါလွ်င္ (၁၉) ရက္ ႏို၀င္ဘာသည္ သူ၏ (၇၈) ႏွစ္ ေမြးေန႔မဂၤလာျဖစ္မည္။ သူမကေတာ့ စိတ္ထဲကေရာက္ရာ ဘာရယ္မဟုတ္ ကဗ်ာတပုဒ္ေရးျခစ္မိသည္။ သူမတို႔၏ေမြးေန႔ေတြတိုင္း သူရဲ႕လက္ေဆာင္က လွပေသာ ေမြးေန႔ကဗ်ာ မ်ား ျဖစ္လို႔ေနခဲ႔သည္။

Dear man..
Why did you die?
Why did you leave me behind?
Why did your beautiful heart stop?
In a peaceful little Californian Coffee shop.

ကဗ်ာက အလြန္ ရိုးေနသည္။ မတတ္ႏိုင္။ ေလာေလာဆယ္ အေတြးေတြက အလြန္ ရိုးရွင္းေနသည္။

So many questions yet to ask
But the only important one is
that why you die

ထိုသို႔ အဂၤလိပ္စာသင္ကာစ မူႀကိဳေက်ာင္းသူကေလး၏ကဗ်ာလို ႐ိုး႐ိုးရွင္းရွင္း အျပစ္ကင္းစင္စင္ ေမြးေန႔လက္ေဆာင္ကဗ်ာေလး ေပးမိ သည္။ သည္ႏွစ္ အတြက္ေပါ႔။

It’s your birthday tomorrow
But I don’t want to borrow the sorrow
My love for you will never fade
As you would turn your 78
Happy Birthday Dear Dad
But you live after dead.

အစသျဖင္႔ အဓိပၸါယ္မရွိတရွိ ကဗ်ာညံ့တပုဒ္ကို သူ႔အား အေဆာတလွ်င္လက္ေဆာင္ေပးလွ်င္ လြယ္အိတ္ထဲ ထည့္လိုက္မည္ပင္ျဖစ္သည္။

ထိုထိုဤဤ လြယ္အိတ္ကေလးသာ ယေန႔သက္ရွိခဲ႔ပါလွ်င္ ယခုအခ်ိန္ မဆိုင္းမတြ ျပည္ေတာ္ျပန္ေနမွာ ေသခ်ာသေလာက္ရွိပါသည္။ နဂို ကမွ ျပန္ခ်င္ခ်င္ သမၼတတုတု စစ္စစ္ ၄င္း၏ဖိတ္ေခၚမႈကို တခုတ္တရ အခြင္႔ေကာင္းယူေနမွာ ေသခ်ာသေလာက္ျဖစ္ပါသည္။ အေဖက ကဗ်ာဆရာကိုး သမီးရဲ႕ဟု ေျပာမွာေသခ်ာပါသည္။ ကဗ်ာဆရာရဲ႕ႏွလုံးသားေတြက ႏူးညံ့လွပါသည္။ အေမကေတာ့ ဖန္ေပါင္းေခ်ာင္ထဲ ထည့္ရေကာင္းမလားဟု စေျပာ ေျပာတတ္သည္။ အခ်စ္တရားမ်ား အျမဲတေစ ခိုေအာင္းတတ္သည္။ သစၥာတရားႏွင့္ ယွဥ္တြဲ၍..။

ခ်စ္ဇနီး စန္း မရွိခဲ့၍ ရက္ေပါင္း၊ လေပါင္း၊ ႏွစ္ေပါင္းမ်ားစြာ မေပ်ာ္ခဲ့လွ။ သူ၏ခ်စ္ဇနီးကို သူ၏ (၅၇) ႏွစ္ တခုေသာေမြးေန႔တြင္ ဂူသြင္းျမႇပ္ႏွံ သၿဂဳႋဟ္ခဲ့ရသည္။ ထိုစဥ္က သူ၏ႏွလုံးသားမ်ား ေၾကမြသြားေလမလားဟု သူမတို႔ စိုးတရိမ္ရိမ္..။ ကဗ်ာဆရာသည္ ထိလြယ္ခိုက္လြယ္သည္။ သို႔ေသာ္ ၀မ္းနည္းမႈကိုေရွာင္၍ ၀မ္းသာမႈကိုေဆာင္သည္။ စိတ္ဓာတ္မက်ဘဲ အားတက္မႈကို ေရွ႕႐ႈသည္။ အရာရာအေပါင္းလကၡဏာ အသြင္ေဆာင္သည္။ အျပဳသေဘာ ေမွ်ာ္မွန္းသည္။ ၿငိမ္းခ်မ္းေရးကိုလိုလားသည္။ သို႔ေပတည့္ အမွန္တရားကိုေတာ့ ေသတပန္သက္တဆုံး အျမဲ ဆုပ္ကိုင္ထားသည္။ ထိုကဗ်ာဆရာ၏ႏႈတ္မွ အမွန္သည္ ဘယ္ေတာ့မွမမွား။ အခ်ဳိသည္ ဘယ္ေတာ့မွမခါး။ ျပည္သူသည္ ဘယ္ေတာ႔မွ မမွား။

ျပည္ေတာ္ျပန္ကဗ်ာဆရာႀကီး၏အသြင္ကို ပုံေဖာ္ၾကည့္မိ၏။ “ဆန္း”၏ ေက်းဇူးတရားမ်ားႏွင့္ “စု”၏ ဇြဲလုံ႔လ စိုက္ထုတ္မႈမ်ားကို ေမာ္ကြန္း တင္ေနမွာေသခ်ာသည္။ “စု”၏ ကိုယ့္ကိုယ္ကုိမွခြာ၍ အမ်ားအတြက္ ေရွ႕႐ႈေနျခင္းမ်ားကို ရာဇ၀င္မွာ ကဗၺည္းတင္ေနေပလိမ့္မည္။ ေထာင္ ၀တ္စုံ မခြၽတ္တမ္း သႏၷိဌာန္ခိုင္က်ည္သည့္ သံမဏိအာဇာနည္ႀကီး ဆရာဦး၀င္းတင္၏ ေျပာင္ေျမာက္သည့္သမိုင္းကို ဦးညႊတ္ေနမည္ျဖစ္ သည္။

အက်ဥ္းက်ႏိုင္ငံေရး အာဇာနည္လူသားမ်ား လြတ္ေျမာက္ေရးကို အပတ္တကုတ္ ၀ါယမစိုက္ထုတ္ေနမည္။ ဆယ္စုႏွစ္ေပါင္းမ်ားစြာ ဘ၀ မ်ား စေတးခဲ့ရသည့္ အက်ဥ္းက်ေစာသက္ထြန္းလို လူငယ္မ်ား၏လြတ္ေျမာက္မႈကို ဂုဏ္ျပဳေပြ႕ဖက္ေနမည္။

ေလထန္ကုန္းမွာ ေျပာမဆုံးေပါင္ ေတာသုံးေထာင္ စာေပရဲေဖာ္ရဲဖက္မ်ားႏွင့္ အားရပါးရ အေျဖမွန္ရဖို႔ ေလကန္ၾကမည္။ ယခင္ကကဲ့သို႔ ေထာက္လွမ္းေရးတခ်ဳိ႕ႏွင္႔ လက္ဖက္ရည္တ၀ိုင္းတည္း ဆိုင္ထိုင္ျဖစ္ခ်င္ျဖစ္ေနမည္။ သံလ်င္ သို႔မဟုတ္ ကေလာ လိုေနရာမွာ ျခံက်ယ္ က်ယ္ထဲ တဲအိမ္ႀကီးထိုးၿပီး စာေပစကား၀ိုင္း၊ ပညာေရးႏွင့္ တိုးတက္မႈစကား၀ိုင္းမ်ားဖြဲ႕၍ ႏိုင္ငံကို တည္ေဆာက္ခ်င္ေနျပန္မည္။

ဆင္းရဲသားျပည္သူတို႔၏ ဘ၀ျမႇင္႔တင္ေရးမ်ားအတြက္ ေပးအပ္မႈ၊ ေပးဆပ္မႈမ်ားအေၾကာင္း စဥ္းစားေနမည္။
အညၾတ နင္းျပားမ်ားအေရးကို ဦးစားေပးေနမွာ ေသခ်ာသည္။
ျဖဴျဖဴသင္းေလး၏ HIV လူနာမ်ားကို သြားၾကည့္၏။ သာဓု ေမာဒနာေခၚေနမည္။
ဆရာမစင္သီယာရဲ႕မယ္ေတာ္ေဆးခန္းမ်ဳိးေတြဖြင့္ဖို႔ အားစိုက္ေနမည္။ (သမီးလဲ ကူညီရမွာေပါ့အေဖရဲ႕။)
ကခ်င္ျမစ္ဆုံက ယမ္းက်ည္ဆံေတြအနား တိုင္းရင္းသားတို႔ရဲ႕အေရးေတြ ကဗ်ာဖြဲ႕ေနမည္။
အရွင္ဂမၻီရႏွင့္ သံဃာေတာ္တို႔၏အေျမႇာ္အျမင္ ေက်းဇူးေတာ္ကို ဖူးေျမႇာ္ဦးခိုက္ေနမည္။
တရားမွ်တမႈအလ်ဥ္းမရွိသည့္ စစ္ဘီလူးတို႔၏ဓားစာခံဦးေမာင္ကို၏သမီးေလး ေဆြေဆြ၏စာအုပ္ကိုဖတ္ရင္း လြမ္းေနမည္။
ေရႊတိဂုံျမတ္ေစတီေတာ္၏ရင္ခြင္ေအာက္ ၀ပ္တြားလ်ားေမွာက္ ေရာက္ရွိေနမွာေသခ်ာသည္။

ဘယ္လိုပဲျဖစ္ျဖစ္ သူရဲ႕လြယ္အိတ္ကေလးကေတာ့ အျမဲ သူ႔ေဘးမွာရွိေနမည္ ျဖစ္သည္။ “တင္မိုး” ဟု ပရိတ္သတ္တို႔ ခ်ဳပ္လုပ္ေပးထားေသာ ကခ်င္လြယ္အိတ္အနီေလး ျဖစ္ေလမလား။ ေက်ာင္းသားတို႔၏ ခြပ္ေဒါင္းလြယ္အိတ္ေလး ျဖစ္မလား။ အမ်ဳိးသားဒီမိုကေရစီအဖြဲ႕ခ်ဳပ္ လြယ္ အိတ္ကေလးမ်ားလား။ ထန္းရိပ္ညိဳ အစရွိသည့္ အညာခ်ဳပ္လြယ္အိတ္ေလးမ်ားလား အစ..ရွိသည္။

စာပိုစာခ်ပ္။ ။ညက တိတ္ဆိတ္လွသည္။ သို႔ေပတည့္ ထိုညေတြထဲတြင္ သူ၏ေလခြၽန္သံကေလးကို ၾကားေယာင္ေယာင္ျဖစ္သည္။ သူမ ဘ၀ထဲတြင္ ထိုေလခြၽန္သံကေလးက မဂၤလာရွိလွသည္။ သူျပန္လာၿပီ။ ထိုေလခြၽန္သံကေလးကို ညီမ ခ်ဳိက ေလခြၽန္သံနီနီဟု တင္စားခဲ့ သည္။ ဟုတ္ပါသည္။ ခ်ဳိျမ၍ ရဲရင္႔ေသာ၊ မဂၤလာရွိေသာ၊ ခြန္အားရွိေသာ ေလခြၽန္သံကေလး ျဖစ္ပါသည္။ ေလာကႀကီး၏ တရားမွ်တစြာ ၿပီး ျပည့္စုံျခင္း။ မဂၤလာရွိျခင္း။

သူရဲ႕ သက္ရွိေနာက္ဆုံးေမြးေန႔က ၂၀၀၆ ခုႏွစ္ကျဖစ္သည္။ သူ၏ (၇၃)ႏွစ္ ျပည့္ေမြးေန႔ကို အရီဇိုးနားမွာ စြမ္းနဲ႔အတူ ျဖတ္သန္းခဲ႔သည္။ ေလခြၽန္ငွက္ကေလးကို ေမြးေန႔ဆုေတာင္း ဖုန္းျဖင့္ေပးသူ ကိုယ္ကအေ၀းတေနရာ ဥေရာပမွာ..။ ဖုန္းႏွင္႔သာ သူ၏သက္ရွိေမြးေန႔ကို ကန္ ေတာ့ခြင့္ရခဲ့သည္။

သူမတို႔ အႏွစ္ ၂၀ ေနခဲ႔ေသာ ရန္ကုန္တကၠသိုလ္၀န္းက်င္တြင္ ခေရပင္တန္းမ်ားရွိသည္။ သူမတို႔မိသားစု ညေနခင္းမ်ားတြင္ လမ္းေလွ်ာက္ခဲ့ ၾကျမဲျဖစ္သည္။ သူမတို႔မိသားစုတြင္ အေမက ေန႔စဥ္ဒိုင္ယာရီ ေရးသူ။ သူမတို႔က ေန႔စဥ္ဖတ္သူ ပရိသတ္။ အေမက သူ“ အခ်စ္ဆုံးသူငယ္ခ်င္း အႏြဲ႕ဆုံးေတာ့ ဘာမွ သိပ္မေရးႏိုင္။ စကားမဲ့။ ေရးသည္က … ခုေတာ့ သက္ဆင္း၊ ေႂကြလြင့္၊ ခေရပြင့္.. တဲ့။ ကိုးကားစာစ ျဖစ္မည္။

ယခုေတာ့ ကဗ်ာဆရာလည္း သက္ဆင္း၊ ေႂကြလြင့္၊ ခေရပြင့္..။

ႏုိ၀င္ဘာ ၁၉၊ ၂၀၁၁ တြင္က်ေရာက္မည့္ ဆရာဦးတင္မုိး၏ ၇၈ ႏွစ္ျပည့္ ေမြးေန႔သုိ႔ .... (မိုးမခ)မွကူးယူတင္ထားပါသည္

Suu closing speech at NLD 18th Nov D-Day

ႏို၀င္ဘာ ၁၈ ရက္ေန႔ အန္အယ္ဒီ ဗဟိုဦးစီးအစည္းအေ၀းနိဂုံးတြင္ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ ေျပာၾကားခ်က္ (ပထမပိုင္း)

Yangon PressInternational ႏို၀င္ဘာ ၁၉၊ ၂၀၁၁ (YPI)

          ဖြဲ႕စည္းပံု အေျခခံဥပေဒ ျပဳျပင္ေျပာင္းလဲေရး ..ဒါဟာ ကၽြန္မသေဘာတူတဲ့ ကိစၥျဖစ္ပါတယ္။ ကၽြန္မတို႔ ႏိုင္ငံမွာ ကၽြန္မအျမင္မွာေတာ့ အေရးအႀကီးဆံုး ကေတာ့ နံပါတ္ ၁ ထားရမွာေတာ့ ဥပေဒ စိုးမိုးေရးပဲ ၊ ဘာျဖစ္လို႔လဲဆိုေတာ့ ဒီဥပေဒ စိုးမိုးေရး မရွိဘဲနဲ႔ က်န္တဲ့ကိစၥေတြကို ကၽြန္မတို႔ျဖစ္ေျမာက္ေအာင္ မလုပ္ႏိုင္ပါဘူး၊ ဥပမာ ဆိုပါေတာ့ ႏိုင္ငံေရး အက်ဥ္းသားမ်ား လြတ္ေျမာက္ေရး ႏိုင္ငံေရး အက်ဥ္းသားမ်ား ရွိတာကိုက ကၽြန္မတို႔ႏိုင္ငံမွာ ဥပေဒ စိုးမိုးေရး မရွိလို႔၊ ရွိေနတာလို႔ ကၽြန္မေတာ့ ဒီလိုပဲ ျမင္ပါတယ္။ အဲဒါေၾကာင့္မို႔ ဥပေဒစိုးမိုးေရးဟာ အဓိကပါ။ ဥပေဒစိုးမိုးေရး မရွိပဲနဲ႔ ကၽြန္မတို႔ဟာ ျပည္တြင္းၿငိမ္းခ်မ္းေရး ရဖို႔ အင္မတန္ခက္ပါတယ္။

          ဥပေဒစိုးမိုးေရးရွိမွ ျပည္နယ္ေတြမွာ ျပည္သူေတြရဲ႕ အခြင့္အေရးေတြ ခ်ိဳးေဖာက္မႈရွိေနတာကို ကၽြန္မတို႔ မီးေမာင္းထိုးႏိုင္မယ္။ ကာကြယ္ႏိုင္မယ္ အျပစ္ေပးႏိုင္္မယ္၊ ဒါေၾကာင့္ မို႔လို႔ နံပါတ္ ၁ ကေတာ့ ဥပေဒစိုးမိုးေရးလို႔ ကၽြန္မျမင္ပါတယ္။

ဥပေဒစိုးမိုးေရးနဲ႔ ဒြန္တြဲေနတာကေတာ့ ျပည္တြင္းစစ္ၿငိမ္းခ်မ္းေရးပဲ၊ ဥပမာ ကၽြန္မ ဥပေဒစိုးမိုးေရးကို နံပါတ္တစ္ ထည့္တယ္ဆိုတာက ျပည္တြင္းၿငိမ္းခ်မ္းေရး ထက္ပိုမိုအေရးႀကီးလို႔ မဟုတ္ပါဘူး။ ျပည္တြင္းၿငိမ္းခ်မ္းေရးအတြက္ လိုအပ္လို႔ ဥပေဒစိုးမိုးေရးကို ကၽြန္မထည့္တာပါ။

          ေနာက္ၿပီးေတာ့ ဖြဲ႔စည္းပုံ အေျခခံဥပေဒ ျပန္လည္ျပင္ဆင္ ျပဳျပင္ေရးေပါ့။ ျပင္ဆင္ျပဳျပင္ေရး ဆိုတာ ကၽြန္မတို႔ ၂၀၁၀ ေရြးေကာက္ပြဲကို ကၽြန္မတို႔ မ၀င္ခဲ့ရတဲ့အေၾကာင္းေတြပါ၊ အဲဒီတုန္းက ျပန္ၿပီးေတာ့ မွတ္ပံုမတင္ခဲ့တဲ့ အေၾကာင္းေတြ တခုထဲမွာ ဖြဲ႔စည္းပံု အေျခခံဥပေဒကို မေက်နပ္လို႔ဆိုတာလည္း ပါပါတယ္။ တရား၀င္ အေၾကာင္းျပခ်က္ ကေတာ့ ဆံုးျဖတ္ခ်က္္မ်ားကေတာ့ ဒီေရြးေကာက္ပြဲနဲ႔ ပတ္သက္တဲ့ ဥပေဒေတြဟာ တရားမမွ်တလို႔ ကၽြန္မတို႔ လက္ခံႏိုင္စရာ အေၾကာင္းမရွိလို႔၊ ဒါေပမယ့္လဲ ဖြဲ႕စည္းပံု အေျခခံဥပေဒ ကိုျပင္ဆင္သင့္တယ္ဆိုတာဟာ ေရႊဂံုတိုင္ေၾကညာခ်က္ေတြမွာ ပါခဲ့ပါတယ္။

          ဒီဖြဲ႕စည္းပံုက အေျခခံဥပေဒကို ျပင္ဆင္သင့္တယ္ဆိုတာဟာ ကၽြန္မတို႔ ႏိုင္ငံရဲ႕ အနာဂတ္ကိုၾကည့္ၿပီးေျပာတာပါ။ ကၽြန္မတို႔ အဖြဲ႕တခုထည္း အတြက္ေျပာတာမဟုတ္ပါဘူး။ တႏိုင္ငံလံုးအတြက္ ကၽြန္မတို႔ ျပည္ေထာင္စု တိုင္းရင္းသားအားလံုးအတြက္ လိုအပ္တဲ့ ျပင္ဆင္မႈေတြ အတြက္ ကၽြန္မတို႔ ဦးတည္ၿပီး လုပ္သြားရမွာျဖစ္ပါတယ္။

ဒါေၾကာင့္မို႔လို႔ အခု ဒီအေျခအေနေရာက္မွ ဆို ကၽြန္မလည္းပြင့္ပြင့္လင္းလင္း ေျပာပါရေစ၊ ကၽြန္မ အမ်ိဳးသားဒီမိုကေရစီအဖြဲ႕ခ်ဳပ္ကို ျပန္ၿပီးမွတ္ပံုတင္ေရးဘက္ကေန ရပ္တည္တာပါ။ ဒီလိုမွတ္ပံုတင္ခ်င္တဲ့ အေၾကာင္းအရာဟာ ဒီလိုကိစၥေတြ ပိုၿပီးေတာ့ ထိထိေရာက္ေရာက္ လုပ္ခ်င္လို႔ပါ။ ဒါကိုကၽြန္မတို႔ ေဆြးေႏြးတိုင္ပင္ျခင္းအားျဖင့္ ဒီလိုအေျခအေန ထိေရာက္လာတယ္လို႔ ကၽြန္မေျပာပါရေစ။

ဖြဲ႔စည္းပံု အေျခခံဥပေဒကို ေလးစားလိုက္နာမယ္ဆိုတာနဲ႔ ဖြဲ႔စည္းပံု အေျခခံဥပေဒကို ထိန္းသိမ္းေစာင့္ေရွာက္ပါမယ္ ဆိုတာက အတူတူပဲလို႔ ေျပာတဲ့သူေတြလဲ ရွိပါတယ္။ အဲဒါကေတာ့ ကၽြန္မနဲ႔ သေဘာမတူပါဘူး။ အဲဒီလိုဆိုလို႔ရွိရင္ ဒီမိုကေရစီနဲ႔ စည္းကမ္းရွိေသာ ဒီကေရစီဆိုတာလည္း အတူတူပဲလို႔ ကၽြန္မကိုေျပာမလား ၊ တကယ္ေတာ့ စကားေလးေတြကြဲလြဲတာပါ။ ဒါေပမယ့္ ဒီစကားကြဲလြဲတဲ့အေပၚမွာ အက်ိဳးသက္ေရာက္မႈေတြ အမ်ားႀကီးရွိပါတယ္။ ကၽြန္မတို႔ အားလံုးဟာ စည္းကမ္းရွိတဲ့ ဒီမုိကေရစီကို လက္မခံၾကဘူး စစ္မွန္တဲ့ ဒီမိုကေရစီဆိုၿပီး ကၽြန္မတို႔ေျပာၾကတယ္။ ၿပီးေတာ့ဘာျဖစ္လို႔ ဒီႏွစ္ခုကို ကၽြန္မတို႔ခြဲျခားၿပီး ျမင္ေနတာလဲ၊ စကားလံုးပဲ ကြာတာပဲဆိုၿပီး ေျပာတဲ့သူကေျပာၾကမွာေပါ့။

တခ်ိဳ႕က ဒီဟာက်ေတာ့ စကားလံုးပဲကြာတာ မဟုတ္ဘူး၊ ဒါကမတူဘူးလို႔ေျပာၿပီးေတာင့္ ထိန္းသိမ္းေစာင့္ေရွာက္တာနဲ႔ ေလးစားလိုက္နာျခင္းက အတူတူပဲလို႔ ေျပာလို႔ရွိရင္ေတာ့ ဒါစကားေတြကို ကိုယ္လိုရာ ဆြဲေျပာရာေရာက္ပါတယ္။ ကၽြန္မတို႔ဟာ အျမင္နဲ႔ အလုပ္ကို သြားရမွာပါ။ ကိုယ္လိုရာဆြဲၿပီး ေတာ့ ေျပာၿပီးေတာ့ အလုပ္လုပ္သြားရမွာမဟုတ္ပါဘူး။

          ကၽြန္မတို႔ ေလးစားလိုက္နာမယ္ဆိုတာ ေစာေစာတုန္းက ဦးၪာဏ္၀င္း ေျပာသြားတဲ့ အတိုင္းပဲ၊ ဖြဲ႔စည္းပံု အေျခခံဥပေဒထဲ ပါၿပီးသား ကိစၥပဲျဖစ္ပါတယ္။ ေနာက္ၿပီးေတာ့ ႏိုင္ငံသူ ႏိုင္ငံသားတိုင္း ႏိုင္ငံအသီးသီးမွာ လက္ခံရတဲ့အခ်က္တစ္ခုျဖစ္ပါတယ္။ ဒီေတာ့ ဒီဥပေဒေတြကို ျပဳျပင္ေပးရင္၊ ေျပာင္းလဲေပးရင္ေတာ့ ျပဳျပင္ေျပာင္းလဲေပးႏိုင္ဖို႔ ၾကိဳးစားဖို႔ဟာေတာ့ ႏိုင္ငံသားတိုင္း အခြင့္အေရးရွိတယ္လို႔ ကၽြန္မေတာ့ ဒီအတိုင္းပဲ ယံုၾကည္ပါတယ္။

          ဒါကၽြန္မတို႔အေနနဲ႔ ဖြ႔ဲစည္းပံု အေျခခံဥပေဒထဲမွာ ႏိုင္ငံကို အက်ိဳးေပးတယ္လို႔ ကၽြန္မတို႔ မျမင္တဲ့ အခ်က္ေတြကို ျပဳျပင္ေျပာင္းလဲ အခ်က္ေတြကို ျပဳျပင္ေျပာင္းလဲဖို႔ ကၽြန္မတို႔ႀကိဳးစားသြားရမွာလည္း ဒါႏိုင္ငံသူ ႏိုင္ငံသားမ်ားရဲ႕ တာ၀န္တစ္ခု အေနနဲ႔ အမ်ိုဳးသား ဒီမိုကေရစီ အဖြဲ႕ခ်ဳပ္က ေဆာင္ရြက္သြားရမယ္လို႔ ကၽြန္မ ဒီအတိုင္းပဲ ယံုၾကည္ပါတယ္။ ဒီဟာဟာ ကၽြန္မတို႔ အမ်ိဳးသားဒီမိုကေရစီ အဖြဲ႕ခ်ဳပ္ကို ျပန္ၿပီးေတာ့ မွတ္ပံုတင္တဲ့ အခါမွာ လုပ္ေဆာင္ရမယ့္ အဓိက လုပ္ငန္းႀကီး တစ္ရပ္ျဖစ္တယ္လို႔ ကၽြန္မျမင္ပါတယ္။

          အဲဒီေတာ့ ဥပေဒ စိုးမိုးေရး၊ ဥပေဒ စိုးမိုးေရးကို ကၽြန္မတို႔ယံုၾကည္မွေတာ့ မွန္ကန္တဲ့တရားတဲ့ ဥပေဒေတြျဖစ္ရမယ္၊ မွန္ကန္တဲ့ တရားတဲ့ ဥပေဒေတြျဖစ္ေရး အတြက္ လုပ္ဖို႔ဆိုတာဟာ ဖြဲ႕စည္းပံု အေျခခံဥပေဒ ကလည္း တရားမွ်တၿပီးေတာ့ မွန္ကန္ရေအာင္လို႔ ကၽြန္မတို႔ လုပ္ေဆာင္ဖို႔ ၾကိဳးစားဖို႔တာ၀န္ရွိတယ္လို႔ ကၽြန္မတို႔ အဲဒီလိုပဲ ခံယူထားပါတယ္။

          ဒီအက်ဥ္းက်ေနတဲ့ ကၽြန္မတို႔ အဖြဲ႕၀င္ေတြကို အဖြဲ႕ကေနၿပီးေတာ့ ထုတ္ျပစ္ဖို႔ မလိုေတာ့ဘူး ဆိုတဲ့ကိစၥကို ကၽြန္မ အထူးရွင္းျပဖို႔ မလိုပါဘူး။ ၂၀၁၀ တုန္းက အဲဒီလို စည္းမ်ဥ္း စည္းကမ္းပါလာတဲ့အတြက္ ကၽြန္မတို႔ လက္မခံေတာ့ပါဘူး။ ဒါကေတာ့ လြယ္လြယ္ေလးပါ။ ရွင္းရတာ၊ ကိုယ့္အတြက္ ကိုယ္ႏိုင္ငံအတြက္ ကိုယ္ႏိုင္ငံသားအတြက္ ယံုၾကည္ခ်က္နဲ႔ အနစ္နာခံၿပီးေတာ့ အက်ဥ္းက်ခံေနၾကတဲ့ ကၽြန္မတို႔ရဲ႕ ရဲေဘာ္ရဲဘက္ေတြကို ထုတ္ျပစ္ဖို႔ ဆိုတာအင္မတန္မွ သိကၡာမဲ့တဲ့ ကိစၥျဖစ္ပါတယ္။ အဲဒီလို သိကၡာမဲ့တဲ့ ကိစၥဆိုတာ ႏိုင္ငံေရး သိကၡာကိုေျပာတာပါ။ အဲဒီႏိုင္ငံေရး သိကၡာမဲ့တဲ့ ကိစၥ၊ လူမႈေရး သိကၡာကိစၥလည္း ျဖစ္တယ္။ ကၽြန္မတို႔ လက္မခံႏိုင္ဘူးဆိုၿပီးေတာ့ လက္မခံတာျဖစ္ပါတယ္။ အခုဒီအခ်က္ေတြလည္း ေျပာင္းလဲသြားၿပီ ဆိုေတာ့ ကၽြန္မတို႔ ထဲမွာ ျပႆနာမရွိပါဘူး။

          ၁၉၉၀ ေရြးေကာက္ပြဲကို အသိအမွတ္ျပဳရမယ္ဆိုတဲ့ ကိစၥ ဒီဟာကို ကၽြန္မ ၂ ခုခြဲၿပီးေတာ့ ေျပာခ်င္ပါတယ္။ ဥပေဒအရ ၁၉၉၀ ခုႏွစ္ေရြးေကာက္ပြဲ ရလဒ္ က တရား၀င္ပါတယ္။ ဒါဘယ္သူေတြ အသိအမွတ္ျပဳတာ မျပဳတာနဲ႔ မဆိုင္ပါဘူး။ ဘာျဖစ္လို႔လဲ ဆိုေတာ့ ဘားမား ေဂဇက္ (ျမန္မာႏိုင္ငံ အမိန္႔ျပန္တမ္း)ထဲ မွာေၾကညာၿပီးသားပါ။ ဒီေရြးေကာက္ပြဲမွာ ေအာင္ျမင္ခဲ့တဲ့ ကိုယ္စားလွယ္မ်ား စာရင္းဟာ ေၾကညာထားၿပီးသား ဆိုေတာ့ဒါဟာ ဘယ္ပုဂၢိဳလ္ တဦး ဘယ္အဖြဲ႕အစည္းတခု ဘယ္အစိုးရ တခုရဲ႕ အတည္ျပဳခ်က္မွ မလိုေတာ့ဘူး။ ဒီဟာမွာ တရား၀င္ဆိုတာလက္ခံထားၿပီးသား ျဖစ္ပါတယ္။

          ဒီေတာ့ ကၽြန္မတို႔ က အသိအမွတ္ျပဳတယ္ဆိုတာကို ဘာကိုဆိုလိုတာလည္း ဆိုတာကို ျပန္စဥ္းစားၾကည့္တာေတာ့ ကၽြန္မတို႔ ၁၉၉၀ ခုႏွစ္တုန္းက က်င္းပခဲ့တဲ့ ေရြးေကာက္ပြဲ ဟာ ျပည္သူလူထု ဆႏၵနဲ႔အညီ အဖြဲ႕ခ်ဳပ္ကို ျပည္သူကေနၿပီးေတာ့ သေဘာက်တယ္ ေထာက္ခံတယ္။ အဖြဲ႕ခ်ဳပ္ကို လိုလားတယ္ ဆိုၿပီးေတာ့ ရွင္းရွင္းလင္းလင္း ျပခဲ့တဲ့ ေရြးေကာက္ပြဲ ျဖစ္တယ္လို႔ ကၽြန္မတို႔ အသိမွတ္ျပဳျခင္း တရား၀င္ အသိအမွတ္ျပဳတာကို ကၽြန္မတို႔က လိုလားတာကို ေျပာတာျဖစ္ပါတယ္။

          တရား၀င္ အသိအမွတ္ျပဳတယ္ဆိုတာကေတာ့ ငါဟာ ဘယ္သူကမွ စာေရးၿပီးေတာ့ လက္္မွတ္ထိုးၿပီးေတာ့ တံဆိပ္ရိုက္စရာလည္း မလိုပါဘူး၊ ေရွ႕တုန္းက ေျပာထားတဲ့ အတိုင္း အဖြဲ႕ခ်ဳပ္က ကိုယ္စားလွယ္ေတြ ေရြးေကာက္ပြဲမွာ ႏိုင္ခဲ့တယ္ဆိုတာ ဒါတရား၀င္ပဲ၊ ဒါဘယ္သူကမွ လာပယ္ဖ်က္လို႔ မရဘူး၊ ဒါဘားမားေဂဇက္ထဲမွာ ပါၿပီး ပါၿပီ။ ဘယ္လိုမွ ဒါကိုျငင္းပယ္လို႔ မရဘူး။ ကၽြန္မတို႔ ၾကားခဲ့ရတဲ့ အတိုင္းပဲ၊ ဦးခင္ေအာင္ျမင့္ဟာ ဆိုရွိရင္ အမ်ိဳးသား ဒီမိုကေရစီ အဖြဲ႕ခ်ဳပ္ ၁၉၉၀ ခုႏွစ္ေရြးေကာက္ပြဲ ေအာင္ႏိုင္ခဲ့တယ္ဆိုတဲ့ ကိစၥနဲ႔ သတင္းမီဒီယာေတြ သိေအာင္လို႔ေျပာခဲ့ပါတယ္။

          ဒါဟာဆိုလို႔ရွိရင္ ကၽြန္မကေတာ့ ဒါကိုလက္ခံပါတယ္။ ဘာျဖစ္လို႔လည္း ဆိုေတာ့ ေစာေစာတုန္းက ေဒၚနန္းခင္ေထြးျမင့္ ေျပာခဲ့သလိုပဲ အေပးအယူလုပ္တယ္ဆိုတာ ကိုယ္လိုခ်င္တာ အားလံုးရမွ ဆိုတာေတာ့ အဲဒီလိုစိတ္နဲ႔ေတာ့ ကၽြန္မတို႔လုပ္လို႔ မျဖစ္ပါဘူး။

ဒါေၾကာင့္ အသိအမွတ္ျပဳတယ္ဆိုတာ တခ်ိဳ႕ကေတာ့ ဘယ္လိုနည္းနဲ႔ အသိအမွတ္ျပဳတာကိုေျပာတာလဲ ေတာ့မသိဘူး။ ကၽြန္မအေနနဲ႔ကေတာ့ ဘားမား ေဂဇက္ထဲမွာ ရွိေနတဲ့ဟာကို ဘယ္သူမွလဲ ပယ္ဖ်က္လို႔ မရဘူး ဒီလိုဟာက အျဖစ္အတိုင္းျဖစ္ခဲ့ပါတယ္။ ဆိုတာကိုေတာ့ အခုလိုလက္ရွိ ၂၀၁၀ ေရြးေကာက္ပြဲ ကေနၿပီးေတာ့ တက္လာတဲ့ ျပည္သူ႔လႊတ္ေတာ္ ဥကၠ႒က ေျပာလိုက္တယ္ဆိုတာကို ကၽြန္မတို႔ လက္ခံႏိုင္တဲ့အေၾကာင္းရွိတယ္လို႔ ကၽြန္မဒီလိုပဲ ေျပာခ်င္ပါတယ္။ ဒါကို တခ်ိဳ႕လႊတ္ေတာ္ ေခၚေပးရမယ္ဆိုၿပီးေတာ့ ခုအခ်ိန္ထိ ေအာ္ေနပါတယ္။ ၁၉၉၀ ခုႏွစ္ေရြးေကာက္ပြဲအရ လႊတ္ေတာ္ ေခၚေပးရမယ္ဆိုတာ ဒါကေတာ့ လက္ေတြ႕က်တဲ့ ကိစၥမဟုတ္ပါဘူး။ လက္ေတြ႕က်တဲ့ ေတာင္းဆိုခ်က္ေတြ မဟုတ္ပါဘူး။

          ၁၉၉၀ ခုႏွစ္မွာ အေရြးခံရတဲ့ ကိုယ္စားလွယ္ တခ်ိဳ႕ကလည္း ၂၀၁၀ ခုႏွစ္မွာ ေရြးေကာက္ပြဲ ၀င္ၿပီးေတာ့ တခ်ိဳ႕လည္း လႊတ္ေတာ္ထဲ ျပန္ေရာက္ေနတဲ့ သူေတြလည္း ရွိပါတယ္။ အဲဒီေတာ့ ကၽြန္မတို႔ဟာ လက္ေတြ႕က်က် ႏိုင္ငံေရး ရင့္က်က္မႈနဲ႔ စဥ္းစားေစခ်င္ပါတယ္။ ၊ အဲေတာ့ ကၽြန္မက ၁၉၉၀ ေရြးေကာက္ပြဲနဲ႔ ပတ္သက္လို႔လည္း အခုထိ အာဏာပိုင္မ်ားရဲဲ႕ လုပ္ေဆာင္ခ်က္ ဟာ လက္ခံႏိုင္ေလာက္စရာဘာရွိလဲ ဆိုတာ ကၽြန္မသံုးသပ္ပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္မို႔လို႔ အမ်ိဳးသားဒီမိုကေရစီ အဖြဲ႕ခ်ဳပ္ကေနၿပီးေတာ့ ျပန္လည္္ၿပီးေတာ့ မွတ္ပံုတင္ေရးကို ကၽြန္မေထာက္ခံတာျဖစ္ပါတယ္။

          အဲဒါၿပီးေတာ့ ၾကားျဖတ္ေရြးေကာက္ပြဲ ေတြမွာ ၀င္ေရြးဖို႔အေရး ၀င္မေရြးဖို႔ အေရး စည္းမ်ဥ္းစည္းကမ္းေတြ အရ ကၽြန္မတို႔ ေနရာသံုးေနရာမွာ ၀င္ၿပီးယွဥ္ၿပိဳင္ရမွာ ျဖစ္ပါတယ္။ တကယ္ေတာ့ ဒီသံုးေနရာေနၿပီးေတာ့ စတိေပါ့ေလ၊ အဖြဲရဲ႕ရပ္တည္ေရး အတြက္လုပ္မွာလား၊ ၊ လစ္လပ္ေနတဲ့ ေနရာအားလံုးမွာ ယွဥ္ၿပိဳင္ၿပီးေတာ့ ၀င္လာမွာလား ဆိုေတာ့ အမ်ားစုက ယွဥ္ၿပိဳင္ၿပီးေတာ့ ၀င္မယ္လို႔ေျပာတာေတြရွိပါတယ္။ တခ်ိဳ႕ကေတာ့ ခပ္တိုတိုေျပာေျပာရရင္ ကၽြန္မသေဘာအတိုင္း ပဲ လုပ္ပါမယ္လို႔ေျပာတာလည္း ရွိပါတယ္။ ကၽြန္မကေတာ့ ယွဥ္ၿပိဳင္ေစခ်င္တယ္။ ဘာျဖစ္လို႔လည္းဆိုေတာ့ အမ်ိဳးသားဒီမိုကေရစီ အဖြဲ႕ခ်ဳပ္က ႏိုင္ငံေရးပါတီ တခုအေနနဲ႔ မလႈပ္ရွားရတာ အေတာ္ၾကာၿပီ၊ ႏိုင္ငံေရးပါတီ တခုရဲ႕ အလုပ္ေတြကို မလုပ္ၾကရတာေတာ္ေတာ္ ၾကာၿပီ၊ ကၽြန္မတို႔ျပန္ၿပီးေတာ့ ေလ့က်င့္ယူရမယ္။ ေလ့က်င့္ယူရမယ္ဆိုရာမွာ ကၽြန္မတို႔ လူငယ္ေတြ လက္ရွိရယ္၊ အရင္တုန္းက လက္ေဟာင္းနဲ႔ လက္ရွိရယ္ အားလံုးဟာ ျပန္ၿပီးေတာ့ ႏိုင္ငံေရးပါတီ တခုအေနနဲ႔ လုပ္သင့္လုပ္ထိုက္တာ ကိုလုပ္ရမယ္။

          ဒီမုိကေရစီ စနစ္ေအာက္မွာ ႏုိင္ငံေရး ပါတီ တစ္ခုထူေထာင္ၿပီ ဆုိကတည္းက အဓိကအားျဖင့္ေတာ့ ေရြးေကာက္ပြဲေတြမွာ တစ္ခ်ိန္တစ္ခါမွာ ယွဥ္ၿပိဳင္ရေတာ့မွာပါ။ ဒီေတာ့ အဲဒါကလည္း ဒီမုိကေရစီ မူအရလည္း လုပ္သင့္တဲ့ ကိစၥ ျဖစ္လုိ႔ လုပ္ခ်င္တယ္။ ကၽြန္မတုိ႔ရဲ့ ႏုိင္ငံေရးပါတီ တစ္ခုရဲ့ လႈပ္ရွားေတြကုိ ျပန္ၿပီးေတာ့ အသက္သြင္းေပးခ်င္တဲ့ အေနအထားနဲ႔ဘဲ ကၽြန္မလုပ္ခ်င္တာ ျဖစ္ပါတယ္။

သတင္းစာေတြကနဲ႔ တူပါတယ္ ကၽြန္မ၀င္ၿပိဳင္မယ္ ဆုိလုိ႔ရွိရင္ ကၽြန္မရဲ့ သိကၡာကုိ ထိမလား ဆုိၿပီး တစ္ခ်ိဳ႔က စုိးရိမ္ေနတယ္ စုိးရိမ္ၾကပါတယ္တဲ့ ရွင္းရွင္း ေျပာရမယ္ ဆုိရင္ ဒီလုိႏုိင္ငံေရး လုပ္တဲ့ေနရာမွာ ကုိယ့္ရဲ့သိကၡာကုိ ၾကည့္ၿပီးလုပ္တယ္ဆုိတာ မလုပ္သင့္ပါဘူး။ လုပ္သင့္လုပ္ထုိက္ တယ္ထင္လုိ႔ရွိရင္ လုပ္ရမွာဘဲ။ ကၽြန္မအေနနဲ႔ ကေတာ့ ၀င္ထုိက္တယ္လုိ႔ ထင္ရင္ ကၽြန္မ၀င္မွာဘဲ ဒီဟာဟာ လူတစ္ဦးတစ္ေယာက္ရဲ့ သိကၡာနဲ႔ မဆုိင္ပါဘူး။ လူတစ္ဦး တစ္ေယာက္ဟာ သူ႔ရဲ့ သိကၡာကုိ အဓိကထား ၿပီးေတာ့ လုပ္မယ္ဆုိလုိ႔ရွိရင္ ဒါဟာ ဆႏၵစြဲနဲ႔ လုပ္တဲ့ ႏုိင္ငံေရး ျဖစ္သြားပါမယ္။

          အခုကၽြန္မတုိ႔ လုပ္ေနတဲ့ အလုပ္ေတြဟာ တကယ္ေတာ့ စြန္႔စားခ်က္ ဘဲလုိ႔ ကၽြန္မေျပာရမွာဘဲ စြန္႔စားရျခင္း မဟုတ္ပါဘူး။ အေျခအေန သုံးသပ္ၿပီးေတာ့ စြန္႔စားသင့္တဲ့ အခ်ိန္ ေရာက္လုိ႔ စြန္႔စားမယ္ ဆုိၿပီးဆုံးျဖတ္ရျခင္း ျဖစ္ပါတယ္။ ၿပီးေတာ့ စြန္႔စားတယ္ဆုိတာက ဘာအဓိပၸါယ္လဲ ဆုိေတာ့ တစ္ရာခုိင္ႏႈန္း ေအာင္ျမင္ေျခ ရွိတယ္ဆုိၿပီးေတာ့ ကၽြန္မတုိ႔ မေျပာႏုိင္ဘူး ဆုိတဲ့ အဓိပၸါယ္ပါပဲ။ တစ္ရာ ရာခုိင္ႏႈန္း ေအာင္ျမင္ပါမယ္ ဆုိၿပီး အာမခံရွိတဲ့ အလုပ္မ်ိဴးမွ လုပ္မယ္ ဆုိလုိ႔ရွိရင္ ႏိုင္ငံေရး လုပ္လုိ႔ လုံးလုံးကုိ မျဖစ္ပါဘူး။ ႏုိင္ငံေရးမွာ ဘယ္ေတာ့မွ တစ္ရာ ရာခုိင္ႏႈန္း အာမခံခ်က္ ရွိတယ္လုိ႔ ဘယ္ေတာ့မွ မျဖစ္ႏုိင္ပါဘူး။ အဲဒီေတာ့ တစ္ရာရာခုိင္ႏႈန္း ေအာင္ျမင္ဖုိ႔ အာမခံခ်က္ ေပးႏုိင္တဲ့ အလုပ္မွ လုပ္မယ္ဆုိရင္ေတာ့ တျခားအလုပ္ရွာ ရပါလိမ့္မယ္။  ကၽြန္မတုိ႔ရဲ့ ယုံၾကည္ခ်က္အရ  သုံးသပ္ခ်က္ အရ ေအာင္ႏုိင္ဖုိ႔ အလားအလာ ေကာင္းတယ္လုိ႔ ကၽြန္မတုိ႔ ယုံၾကည္ပါတယ္။ ေအာင္ႏုိင္ဖုိ႔ အလားအလာ ေကာင္းတယ္လုိ႔လည္း ယုံၾကည္တယ္ လုပ္သင့္တယ္လုိ႔လည္း ယုံၾကည္တယ္။

          တခါတေလ အမွန္ေျပာရမယ္ဆုိလုိ႔ရွိရင္ လုပ္သင့္ လုပ္ထုိက္တဲ့ ကိစၥတစ္ခုကုိ လုပ္တဲ့ေနရာမွာ ေအာင္ႏုိင္ဖုိ႔ အလားအလာနည္းတယ္ ထင္ရင္ေတာင္ လုပ္ရမွာပဲ။ ဘာျဖစ္လုိ႔လည္း ဆုိေတာ့ လုပ္သင့္လုပ္ထုိက္လုိ႔ ကုိယ္လုပ္တဲ့ အခ်ိန္အခါမွာ မေအာင္ျမင္ရင္ေတာင္မွ ကုိယ္က မွန္မွန္ကန္ကန္ ဆုံးျဖတ္ခ်က္ ခ်ခဲ့တာေၾကာင့္မုိ႔ ေနာင္လာမဲ့ လူေတြအတြက္ လမ္းကပုိၿပီးေတာ့ ခုိင္မာသြားမယ္။ ရွင္းလင္း သြားမယ္ဆုိတာေတြ ျဖစ္ႏုိင္ပါတယ္။ အခုအခ်ိန္မွာၾကေတာ့ ကၽြန္မတုိ႔က စြန္႔စားၿပီး ဆုံးျဖတ္တဲ့ေနရာမွာ ေအာင္ႏုိင္မဲ့ အလားအလာ ေတြကလည္းေကာင္းတယ္လုိ႔ ျမင္တယ္။

          ေကာင္းသည္ျဖစ္ေစ မေကာင္းသည္ျဖစ္ေစ လုပ္သင့္လုပ္ထုိက္တာကုိ လုပ္ရမယ္လုိ႔ ကၽြန္မျမင္ပါတယ္။ အဲဒါေၾကာင့္မုိ႔လုိ႔ ကၽြန္မရဲ့ဆုံးျဖတ္ခ်က္အရ လုပ္မယ္ဆုိတဲ့ လူေတြအတြက္က ၾကေတာ့ အမ်ိဴးသားဒိမုိကေရစီ အဖြဲ႔ခ်ဴပ္ျပန္လည္ၿပီးေတာ့ မွတ္ပုံတင္တဲ့ကိစၥကုိ လက္ခံဖုိ႔ လုိပါလိမ့္မယ္။ ေနာက္ၿပီးေတာ့ လစ္လပ္ေနတဲ့ ေနရာ အားလုံးမွာ ၀င္ၿပီးေတာ့ တတ္ႏုိင္သမွ် ယွဥ္ၿပိဳင္ႏုိင္ဖုိ႔ကုိ ကၽြန္မတုိ႔လုပ္ရပါလိမ့္မယ္။

          ဒီလုိယွဥ္ၿပိဳင္တဲ့ေနရာမွာ ကၽြန္မအခုကတည္းက တခါထဲေျပာထားခ်င္ပါတယ္။ ကၽြန္မတုိ႔ လူေရြးတဲ့ ေနရာမွာအားလုံးက သိၿပီးသားပါ။ လစ္လပ္ေနတဲ့ေနရာက ေလးဆယ္ေက်ာ္ပဲ ရွိပါတယ္။ တစ္ခ်ိဳ႔က ေလးဆယ္ေက်ာ္ဆုိတာဟာ ဘာလုပ္ရမွာလဲဆုိေတာ့ ေျပာတဲ့လူေတြကလည္း ရွိတယ္။ ကၽြန္မတုိ႔က အရည္အတြက္ကုိ ဦးတည္မွာလား အရည္အခ်င္းကုိ ဦးတည္မွာလား ဒါက ပထမဆုံးေမးရမဲ့ ကိစၥပါ။ ဒီေတာ့ ေလးဆယ္ေက်ာ္မေျပာနဲ႔ လူတေယာက္ေတာင္မွ စိတ္ဓါတ္ခုိင္မာလုိ႔ ရွိရင္ အမ်ားႀကီးစြမ္းေဆာင္ႏုိင္ပါတယ္။

          ဒါေၾကာင့္ကၽြန္မတုိ႔ဟာ ေလးဆယ္ေက်ာ္ ဆုိေပမဲ့ နည္းတယ္လုိ႔ ထင္လုိ႔ ရွိရင္ နည္းတယ္လုိ႔ ေျပာတဲ့လူေတြက အဲဒီဟာအားလုံးကုိ ေအာင္ႏုိင္ေအာင္ လုပ္ျပပါ။ ဒီေလာက္ဆုိ ဒီေလာက္နည္းနည္းေလးပဲ ဆုိရင္အေပ်ာ့ေပါ့ဆုိၿပီး လုပ္ျပေလ။ နည္းတယ္လုိ႔ ထင္လုိ႔ရွိရင္ အဲေလာက္ေတာ့ လုပ္ျပရမွာေပါ့။

          ဒါဟာကၽြန္မတုိ႔ ဒိလုိလုပ္တဲ့ေနရာမွာ သေဘာထားႀကီးႀကီးနဲ႔ အနာဂတ္ကုိ ၾကည့္ၿပီးေတာ့ လူေရြးရမယ္။ ဒါကၽြန္မတုိ႔ အစမ္းသေဘာပဲေပါ့။ တနည္းအားျဖင့္ ေျပာရမယ္ဆုိလုိ႔ရွိရင္ ဒီပထမ အတြင္းမွာ ကၽြန္မတုိ႔ စမ္းၿပီးေတာ့ ထည့္လုိက္တာလုိ႔ ေျပာလုိ႔ရတယ္။ စမ္းၿပီးေတာ့ ထည့္လုိက္တာဆုိတာ ကၽြန္မတုိ႔အတြက္တင္ စမ္းတာမဟုတ္ဘူးေနာ္။ ျပည္သူကလဲ ကၽြန္မတုိ႔ကုိ စမ္းမွာပဲ။ အစတုန္းကေတာ့ အမ်ိဴးသား ဒီမုိကေရစီ အဖြဲ႔ခ်ဳပ္က ထပ္တလဲလဲ ေျပာခဲ့တယ္။ ေရြးေကာက္ပြဲကုိ ေရြးေကာက္ခံခဲ့ရတယ္။ သုိ႔ေသာ္ျငားလဲ ဘာမွလုပ္ပုိင္ခြင့္ မရခဲ့ဘူး။ အခုလုပ္ကုိင္ခြင့္ ပိစိေကြးေလး ရတဲ့အခ်ိန္မွာ ဘယ္ေလာက္လုပ္ႏုိင္လဲလုိ႔ ျပည္သူက ၾကည့္ေနမွာျဖစ္တယ္။

          ျပည္သူကသုံးသပ္ေနမွာ ျပည္သူကေနၿပီးေတာ့ ကၽြန္မတုိ႔ကိုစီရင္ခ်က္ခ်မွာ။ အဲဒါေၾကာင့္မို႔လို႔ စကတည္းက ကၽြန္မတို႔သေဘာထား ႀကီးႀကီးနဲ႔ ျပည္သူေတြရဲ႕ လိုအပ္ခ်က္ကိုၾကည့္ၿပီးႏိုင္ငံရဲ႕ လုိအပ္ခ်က္ကို ၾကည့္ၿပီးေတာ့ ကၽြန္မတို႔ ဆံုးျဖတ္ၿပီးေတာ့ သြားရမွာပါ။

အခုဒီကၽြန္မတို႔ အဖြဲ႕ခ်ုဳပ္၀င္ေတြစာထဲမွာ ကၽြန္မတို႔ျပန္ၿပီးေတာ့ မွတ္ပံုတင္ေရြးေကာက္ပြဲ လစ္လပ္ေနတဲ့ေနရာေတြ မွာ၀င္ေရးကို သေဘာမတူတဲ့ အဖြဲ႕၀င္မ်ားဟာလည္း ကၽြန္မတို႔နဲ႔ အတူလက္တြဲၿပီးေတာ့ စိတ္ေရာကိုယ္ပါ အတတ္ႏိုင္ဆံုး ႀကိဳးစားႀကိဳးစား သြားၾကပါလို႔ ကၽြန္မ ေမတၱာရပ္ခံခ်င္ပါတယ္။ ကၽြန္မေစာေစာက ေျပာခဲ့တဲ့ အတိုင္းပါပဲ၊ ဒါဒီမိုကေရစီပဲ၊ ကုိယ္ဟာ ဘယ္ေလာက္ ဒီမိုကေရစီခ်စ္ျမတ္ႏိုးတယ္ဆိုတာ ဒီဟာမ်ိဳးကျပတယ္။

          ကိုယ္သေဘာမတူတဲ့ ကိစၥျဖစ္ရင္ေတာင္မွ ဒီမိုကေရစီ သေဘာထား အရ ကိုယ္ကေနၿပီးေတာ့ ရွိသမွ် အင္အားေတြနဲ႔ ေဖးမေပးမယ္။ ေအာင္ျမင္ေအာင္ လုပ္ေပးမယ္ဆိုတဲ့စိတ္ဓါတ္ကို ေမြးျမဴေစခ်င္ပါတယ္။ ဒီလိုစိတ္ဓါတ္ေတြနဲ႔ ကၽြန္မတို႔ လုပ္သြားမယ္ဆိုလို႔ ရွိရင္ ေအာင္ႏိုင္မႈဆိုတာ ေသခ်ာေပါက္ ကၽြန္မတို႔ရမွာပါ။

ကၽြန္မတို႔နဲ႔ အရင္ ကၽြန္မလြတ္လာတဲ့ အခ်ိန္အထိေတာ့ စၿပီးေတာ့ တြဲခဲ့တဲ့ ဒီမိုကေရစီ ကြန္ရက္ထဲက ပုဂၢိဳလ္မ်ားလည္း ရွိပါတယ္။ အဲဒီပုဂၢိဳလ္ေတြ အဖြဲ႕အစည္းေတြကိုလည္း ကၽြန္မတို႔ ထည့္ၿပီး၊ စဥ္းစားၿပီးေတာ့ ဆက္လုပ္သြားေစခ်င္ပါတယ္ ဆိုတာကိုေတာ့ ကၽြန္မအခုကတည္းက ေျပာထားပါရေစ။

          ကုိယ္လိုတဲ့ အခါသံုးၿပီး မလိုတဲ့အခါ ပစ္တဲ့ အဖြဲ႕အစည္းမ်ိဳး လံုး၀မျဖစ္ေစခ်င္ပါဘူး။ အျမဲတမ္းကၽြန္္မတို႔ အေပၚမွာ ေကာင္းခဲ့တဲ့သူ၊ ရဲေဘာရဲဘက္ ေတြ၊ မဟာမိတ္ေတြနဲ႔ ဆက္ၿပီးေတာ့ လက္တြဲသြားၿပီးေတာ့ ကၽြန္မတို႔ ႏိုင္ငံဟာ အားလံုးလိုခ်င္တဲ့ ဒီမိုကေရစီ ျပည္ေထာင္စုျဖစ္တဲ့ အထိ ကၽြန္မတို႔ ဆက္ၿပီးေတာ့ ေလွ်က္လွမ္းသြားမယ္ ၊ အဲဒါအတြက္ အားလံုးက စုၿပီးေတာ့ တက္တက္ႀကြႀကြနဲ႔ ၀ိုင္းၿပီးေတာ့ ပါ၀င္ၾကပါဆိုၿပီးေတာ့ ကၽြန္မကေနၿပီးေတာ့ ေမတၱာရပ္ခံခ်င္ပါတယ္။

          အလုပ္ေတြမ်ားမယ့္ ကိစၥျဖစ္လာၿပီဆိုေတာ့ အားလံုးဟာ နံပါတ္ ၁ ကေတာ့ မွန္ကန္တဲ့ စိတ္ဓါတ္ေတြကို ေတာင့္ထားရမွာပါ။ မမွန္ကန္တဲ့ စိတ္ဓါတ္ေတြကိုေတာ့ ပယ္ရွားလိုက္ပါ။ မွန္ကန္တဲ့ စိတ္ဓါတ္ေတြနဲ႔ ကၽြန္မတို႔ေရွ႕ကို ဆက္ၿပီးေတာ့ သြားရမယ္၊ အခက္အခဲေတြ အမ်ားႀကီးရွိမယ္။ ဒါကၽြန္မတို႔ လြယ္တဲ့ လမ္းလို႔ မေျပာခဲ့ပါဘူး။ စၿပီးေတာ့ ဒီလမ္းႀကီးဟာ လြယ္ခဲ့တာမဟုတ္ပါဘူး။ ဒီလမ္းႀကီးကလည္း အဆံုးမရွိတဲ့လမ္းပါ။ တကယ္ေတာ့ ဒီမိုကေရစီဆိုတာ အဆံုးမရွိတဲ့လမ္းပါ။ ဒီမိုကေရစီအစိုးရတခု တက္ၿပီးရင္ တာေတာင္မွ တည္တံ့ခိုင္ျမဲဖို႔ လုပ္ရတာေတြ အမ်ားႀကီးရွိပါတယ္။ အခုကမၻာမွာၾကည့္လိုက္လို႔ ရွိရင္ အင္မတန္မွ ၀ါရင့္ေနၿပီျဖစ္တဲ့ ဒီမိုကေရစီႏိုင္ငံေတြေတာင္မွ ထပ္တလဲလဲ ျပႆနာေတြ ေပၚတယ္။ ထပ္တလဲလဲ အခုလက္ရွိ ေခတ္ရဲ႕ လိုအပ္ခ်က္ေတြနဲ႔ ဒီမုိကေရစီမူေတြကို ဘယ္လိုညွိရမလဲ၊ ဒီမိုကေရစီစံႏႈန္းထားေတြကို ဘယ္လိုညွိရမယ္ ဆိုတဲ့ ျပႆနာေတြဟာ အျမဲေပၚေနတာ ျဖစ္ပါတယ္။ အဲဒီေတာ့ ကၽြန္မတို႔လည္း ထပ္တလဲလဲ ထပ္ၿပီးေတာ့ ႀကိဳးစားသြားရမယ္ အင္မတန္မွ ခက္ခဲတဲ့လမ္းအရွည္ႀကီးကို ေလွ်ာက္တဲ့အခါ မွာ ရဲေဘာ္ရဲဘက္ စိတ္အျပည့္နဲ႔ တဦးအေပၚတဦး သစၥာေစာင့္ထိန္းၿပီး ေတာ့ ႏိုင္ငံအက်ိဳး ျပည္သူ႔အက်ိဳးကိုသာ မ်က္ႏွာမူၿပီး လုပ္သြားၾကပါလို႔

ကၽြန္မေမတၱာရပ္ခံရင္း နိဂံုးခ်ဳပ္ပါတယ္။          ။

(မိန္႔ခြန္း အစတြင္ ၀ါက် အနည္းငယ္က်က်န္ ခဲ့ပါသည္။ YPI)

အထက္ပါမိန္႔ခြန္းႏွင့္အတူ ဗဟိုဦးစီးအစည္းအေ၀းအျပီး နိဂုံးခ်ဳပ္မိန္႔ခြန္းကိုလည္း သည္ေနရာမွာ နားဆင္ႏိုင္ပါျပီ။(မုိးမခ)မွကူးယူတင္ထားပါသည္